۱۰۷٬۱۰۲
ویرایش
طواسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''طواسین حلاج''' اثر ابوعبدالله حسين بن منصور حلاج (244- 309ق، عارف و صوفى مشهور عالم اسلامى، حاوی متن عربی و ترجمه فارسی آن است که همراه با نقد، توضیحات و تعلیقات، با پیوست مطالبی از لویی ماسینیون و ترجمه محمود | '''طواسین حلاج''' اثر [[حلاج، حسین بن منصور|ابوعبدالله حسين بن منصور حلاج]] (244- 309ق، عارف و صوفى مشهور عالم اسلامى، حاوی متن عربی و ترجمه فارسی آن است که همراه با نقد، توضیحات و تعلیقات، با پیوست مطالبی از [[ماسینیون، لویی|لویی ماسینیون]] و ترجمه [[محمود بهفروزی]]، منتشر شده است. | ||
در این مجموعه، علاوه بر متن طواسین اثر منصور | در این مجموعه، علاوه بر متن طواسین اثر [[حلاج، حسین بن منصور|منصور حلاج]]، ترجمه فارسی آن از روزبهان بقلی- براساس نسخ خطی استانبول و لندن- به چاپ رسیده است. کتاب با تحلیل و تفسیر و نقد ترجمه، همراه با نقد توضیحات و تعلیقات فراهم آمده است<ref>بی‌نام، ص244</ref>. برای سهولت ارجاعات، متن بقلی به صورت پاراگراف‌هایی از هم جدا شده‌اند. ترجمه بقلی، حاوی تنوعات جالبی در شیوه نگارش و توضیحاتی است که با ترجمه همراه شده است<ref>مقدمه، ص21</ref>. | ||
طواسین جمع «طا- سین» است: «ط» و «سین»، دو حرف اول بدون توضیح بعضی از سوره‌های قرآن است. «ط» و «س» به صورت «اوایل السور» در سوره شعرا، نمل و قصص آمده است. به عقیدی حلاج، حروف یاد شده، نماد دو واژه‌اند که با این حروف شروع می‌شوند: ط، نماد واژه طهارت «پاکی»، «منطق اولیه» یا همان «طهوریه» او مذکور در باب «ازل» که هیچ مخلوقی قادر به تکدرش نیست و سین نماد ثنا تا ابد، ابدیت بدون پایان، پرتو یا هاله (تجلی) مطلق نهایی. اما نون آخر طواسین، نماد «نوال» است، موهبتی که حقیقت حق به ارواح و اجساد [ابدان] می‌دهد و این نوال در آن ساکن می‌شود، آن هم با روشنی نور او و با ویژگی عشق و جذبه‌ای که حقیقت حق در مطلقِ مطلق تقدیمشان کرده است. این شرح و توضیحی است که بقلی در آغاز تفسیرش از طواسین داده است<ref>متن کتاب، ص43- 44</ref>. | طواسین جمع «طا- سین» است: «ط» و «سین»، دو حرف اول بدون توضیح بعضی از سوره‌های قرآن است. «ط» و «س» به صورت «اوایل السور» در سوره شعرا، نمل و قصص آمده است. به عقیدی حلاج، حروف یاد شده، نماد دو واژه‌اند که با این حروف شروع می‌شوند: ط، نماد واژه طهارت «پاکی»، «منطق اولیه» یا همان «طهوریه» او مذکور در باب «ازل» که هیچ مخلوقی قادر به تکدرش نیست و سین نماد ثنا تا ابد، ابدیت بدون پایان، پرتو یا هاله (تجلی) مطلق نهایی. اما نون آخر طواسین، نماد «نوال» است، موهبتی که حقیقت حق به ارواح و اجساد [ابدان] می‌دهد و این نوال در آن ساکن می‌شود، آن هم با روشنی نور او و با ویژگی عشق و جذبه‌ای که حقیقت حق در مطلقِ مطلق تقدیمشان کرده است. این شرح و توضیحی است که بقلی در آغاز تفسیرش از طواسین داده است<ref>متن کتاب، ص43- 44</ref>. | ||