رسالة في وحدة الوجود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رسالة فی وحدة الوجود''' نوشته صوفی حنفی، محمد بن بهاءالدین بن لطف‌الله مشهور به «بهاءالدین‌زاده» (درگذشته قیصریه 952ق.)، توضیح و تفسیری از وحدت وجود عرفانی به پیروی از شیوه ابن عربی یعنی نظریه وحدت شخصی وجود و پاسخگویی به انتقادها (مانند لزوم اتحاد و حلول و سفسطه) است.

محقق کتاب، سعید عبداللطیف فوده، محور مباحث این کتاب را مفهوم وحدت وجود و وجودِ مطلقِ محض بودن خدا دانسته و منتقدانه افزوده است: بهتربود که می‌گفت درصدد بیان عقاید پیروان ابن عربی از صوفیان است نه همه صوفیه، زیراهمگی اهل تصوف چنین دیدگاهی را قبول ندارند و این موضوع برای کسی که کمترین آگاهی نسبت به عقاید صوفیه داشته باشد روشن است. کافی است که به گزارش‌های قشیری در رساله قشیریه ودیگران از صوفیان مراجعه شود.<ref>مقدمه محقق، ص13- 14.</ref>

"بهاءالدین‌زاده» شیوه خودش را در این اثر عبارت ازخلاصه‌سازی سخنان صوفیان و تحقیق منظورشان با استفاده از مقالات آنها، برای روشن شدن محلّ نزاع دانسته و افزوده است: من در آنچه نقل می‌کنم مدعی و حاکم نیستم و نسبت به هیچیک از این دو طرف (موافقان و مخالفان) خودرأی یا داور نیستم؛ بلکه ملتزم به نقل و حکایت و راستگویی در گزارش هستم.<ref>همان، ص16- 17</ref>

فوده همچنین در نقد ادعای نویسنده نوشته است: نگارنده در این اثر به وحدت وجود تمایل بیشتری دارد. بله در نقل صادق است، ولی به آن بسنده نکرده و بیشتر متمایل به داوری و ترجیِح شده و افزون بر این تلاش جدّی نکرده تا نظر مخالفان وحدت وجود را بخوبی بیان کند؛<ref>همان، پاورقی2، ص17</ref> البته انتقاد محقق بیش از این است و در این معرفی مختصر نمی‌گنجد.

"بهاءالدین‌زاده» با تصریح به اینکه به ایمان صوفیان یقین دارم و برخی از چشیدنی‌های آنان را چشیده‌ام؛ وارد بودن انتقاد مذکور را پذیرفته است.<ref>متن کتاب، ص21</ref>