فرهنگ قواس: تفاوت میان نسخه‌ها

فرهنگ قواس (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۷

۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'ه‏ها' به 'ه‌‏ها'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۶۸۰

ویرایش

@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 هرچند که نویسنده یادی از منابع اثر خود نکرده، اما او از فرهنگ اسدی استفاده کلی کرده و همچنین اکثر اشعار شاهنامه را از آن گرفته است. نویسنده علاوه بر فردوسی از اشعار رودکی، سوزنی، عنصری، خاقانی و نظامی و همچنین از برخی شاعران هند مانند تاج‌ریزه، عوفی و... استفاده کرده است. وی در تنظیم کتاب از «مقدمة الأدب» زمخشری پیروی کرده است<ref>رک: مقدمه مصحح، ص5، 7، 8 و ‌11</ref>.
-ترتیب واژگان در این اثر الفبایى نیست و بر پایه مضامین است<ref>ر.ک: همان، ص‌10</ref> و مطالب آن در پنج بخش تنظیم شده است. بخش نخست، در نام‌هایی که به عالم بالا مربوط است یا بهره‌ای از آن دارند، مانند نام خداوند تعالی، فرشتگان، پیامبران، کتاب‌ها، دین‌ها، آسمان و ستارگان و ماه‌ها و... در بخش دوم نام جمادات مانند زمین، کوه، سنگ و... آمده است. بخش سوم، به روییدنی‌ها همچون گیا‌هان، گل‌ها و... اختصاص یافته است. بخش چهارم، مربوط به نام جانوران (جانداران) اعم از پرنده، خزنده، جنبندگان و آدمیان است. بخش پنجم، در نام چیزهایی که از کار آدمى است و به کار او می‌آید؛ از قبیل نام جاى‏ها و خانه‏ها، آوندها، نام خوردنى‏ها، پوشیدنى‏ها، نام بیمارى‏ها، جنگاوران و سازهاى جنگی، کارگران و...<ref>ر.ک: همان، ص‌6-7؛ انوشه، حسن، ج‏3، ص‌806</ref>.
+ترتیب واژگان در این اثر الفبایى نیست و بر پایه مضامین است<ref>ر.ک: همان، ص‌10</ref> و مطالب آن در پنج بخش تنظیم شده است. بخش نخست، در نام‌هایی که به عالم بالا مربوط است یا بهره‌ای از آن دارند، مانند نام خداوند تعالی، فرشتگان، پیامبران، کتاب‌ها، دین‌ها، آسمان و ستارگان و ماه‌ها و... در بخش دوم نام جمادات مانند زمین، کوه، سنگ و... آمده است. بخش سوم، به روییدنی‌ها همچون گیا‌هان، گل‌ها و... اختصاص یافته است. بخش چهارم، مربوط به نام جانوران (جانداران) اعم از پرنده، خزنده، جنبندگان و آدمیان است. بخش پنجم، در نام چیزهایی که از کار آدمى است و به کار او می‌آید؛ از قبیل نام جاى‏ها و خانه‌‏ها، آوندها، نام خوردنى‏ها، پوشیدنى‏ها، نام بیمارى‏ها، جنگاوران و سازهاى جنگی، کارگران و...<ref>ر.ک: همان، ص‌6-7؛ انوشه، حسن، ج‏3، ص‌806</ref>.
 از مزایاى کتاب، اشتمال آن بر شواهد شعرى متعدد است که براى هر واژه‏اى بیت یا ابیاتى از سرایندگان قدیم، به‌عنوان شاهد ذکر شده است.