پرش به محتوا

ترتیب السلوك: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh صفحهٔ ترتیب السلوک را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ترتیب السلوك منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''ترتيب السلوك'''، رساله‌ای منسوب به تاج‌الدین ابوالفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم بن عطاءالله سکندری (اسکندری) (حدود650-709ق)، از مشایخ طریقت شاذلیه به زبان عربی در عرفان و تصوف است.
'''ترتيب السلوك'''، رساله‌ای منسوب به [[ابن عطاء‌الله اسکندری، احمد بن محمد|تاج‌الدین ابوالفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم بن عطاءالله سکندری]] (اسکندری) (حدود650-709ق)، از مشایخ طریقت شاذلیه به زبان عربی در عرفان و تصوف است.


در ذیل این اثر، دو رساله دیگر نیز آمده: یکی، «رسالة في أدب العلم»، از نویسنده مزبور و دیگری «بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس»، اثر ابوالحسن علی بن میمون غماری (854-917ق)، از بزرگان صوفیه.
در ذیل این اثر، دو رساله دیگر نیز آمده: یکی، «رسالة في أدب العلم»، از نویسنده مزبور و دیگری «بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس»، اثر [[غماری، علی بن میمون|ابوالحسن علی بن میمون غماری]] (854-917ق)، از بزرگان صوفیه.


هر سه اثر توسط خالد زهری، مقدمه‌نویسی و تحقیق شده ‌است.
هر سه اثر توسط [[زهری، خالد|خالد زهری]]، مقدمه‌نویسی و تحقیق شده ‌است.


محقق، رساله ترتيب السلوك را با توجه به سیاق دیگر نوشته‌های مؤلف، تألیف وی نمی‌داند، بلکه آن ‌را منسوب به وی می‌خواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7 و 8 و 15</ref>.
محقق، رساله ترتيب السلوك را با توجه به سیاق دیگر نوشته‌های مؤلف، تألیف وی نمی‌داند، بلکه آن ‌را منسوب به وی می‌خواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7 و 8 و 15</ref>.
خط ۴۳: خط ۴۳:
این رساله که توسط نویسنده یاد‌شده نگاشته شده، به زبان عربی و در زمینه دستورات اخلاقی است.
این رساله که توسط نویسنده یاد‌شده نگاشته شده، به زبان عربی و در زمینه دستورات اخلاقی است.


محقق، این رساله را برخلاف رساله [[ترتيب ‌السلوك]]، هم‌سیاق با دیگر نوشته‌های مؤلف می‌داند و نسبتش را به مؤلف صحیح می‌خواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص39</ref>.
محقق، این رساله را برخلاف رساله ترتيب ‌السلوك، هم‌سیاق با دیگر نوشته‌های مؤلف می‌داند و نسبتش را به مؤلف صحیح می‌خواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص39</ref>.


این رساله را که حاوی دستورالعمل‌های اخلاقی است، مؤلف از قاهره برای دوستانش در اسکندریه فرستاده ‌است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص45</ref>.
این رساله را که حاوی دستورالعمل‌های اخلاقی است، مؤلف از قاهره برای دوستانش در اسکندریه فرستاده ‌است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص45</ref>.


قسمتی از متن رساله:
قسمتی از متن رساله:
بدانید که خداوند متعال، انوار ملکوتش را در طاعات به ودیعه گذارده ‌است؛ پس هرکس که گونه‌ای از طاعات از او فوت شود و یا چیزی او را از موافقت طاعات بازدارد، به همان مقدار، فاقد نور الهی می‌شود؛ پس چیزی از طاعات را ترک نکنید<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>.
بدانید که خداوند متعال، انوار ملکوتش را در طاعات به ودیعه گذارده ‌است؛ پس هرکس که گونه‌ای از طاعات از او فوت شود و یا چیزی او را از موافقت طاعات بازدارد، به همان مقدار، فاقد نور الهی می‌شود؛ پس چیزی از طاعات را ترک نکنید<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>.


در قسمت دیگری آمده ‌است:
در قسمت دیگری آمده ‌است:
اذن دخول به ملکوت خدا داده‌ نمی‌شود، مگر برای کسی که خود را از آفات بشری پاکیزه گرداند و قیام کند برای وفای به پاکیزگی از آفات بشری با عبودیت و تخلق به اخلاق ‌الله و بی‌نیازی از غیر خدا و تخلق به بندگی خدا با امتثال اوامر الهی و تسلیم ‌شدن به احکام الهی<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>.
اذن دخول به ملکوت خدا داده‌ نمی‌شود، مگر برای کسی که خود را از آفات بشری پاکیزه گرداند و قیام کند برای وفای به پاکیزگی از آفات بشری با عبودیت و تخلق به اخلاق ‌الله و بی‌نیازی از غیر خدا و تخلق به بندگی خدا با امتثال اوامر الهی و تسلیم ‌شدن به احکام الهی<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>.


==بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس==
==بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس==
اثر ابوالحسن علی بن میمون غماری (854-917ق)، از بزرگان صوفیه، رساله‌ای است به زبان عربی و مختصر، در بیان وسواس و راه‌های مقابله با آن.
اثر [[غماری، علی بن میمون|ابوالحسن علی بن میمون غماری]] (854-917ق)، از بزرگان صوفیه، رساله‌ای است به زبان عربی و مختصر، در بیان وسواس و راه‌های مقابله با آن.


محقق، درباره این کتاب می‌گوید:
محقق، درباره این کتاب می‌گوید:
محاسن این کتاب (در عین کم‌حجمی) بر دیوان‌های بزرگ، فائق آمده ‌است. ابن میمون، در این رساله، مسائل وسوسه را در موارد نافع برای تربیت روحی و طی طریقت محمدی، محدود کرده ‌است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص65</ref>.
محاسن این کتاب (در عین کم‌حجمی) بر دیوان‌های بزرگ، فائق آمده ‌است. [[غماری، علی بن میمون|ابن میمون]]، در این رساله، مسائل وسوسه را در موارد نافع برای تربیت روحی و طی طریقت محمدی، محدود کرده ‌است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص65</ref>.


در قسمتی از رساله آمده ‌است:
در قسمتی از رساله آمده ‌است:
پس بدان که پایین‌ترین درجه اخلاص، آن است که عبادت کنی درحالی‌که عبادتت، سالم از همه خواطر باشد تا اینکه در قلبت، زمان اشتغال به عبادت، چیزی غیر معبودت نباشد و از او، همه ملک و ملکوت، منتفی باشد. پس حق تعالی در بعضی از سخنانش می‌فرماید: من بی‌نیازترین شرکا، از شرکت هستم؛ پس اگر کسی عملی را انجام دهد و غیر مرا در آن، شریک سازد، آن‌ را قبول نمی‌کنم<ref>ر.ک: متن کتاب، ص91</ref>.
پس بدان که پایین‌ترین درجه اخلاص، آن است که عبادت کنی درحالی‌که عبادتت، سالم از همه خواطر باشد تا اینکه در قلبت، زمان اشتغال به عبادت، چیزی غیر معبودت نباشد و از او، همه ملک و ملکوت، منتفی باشد. پس حق تعالی در بعضی از سخنانش می‌فرماید: من بی‌نیازترین شرکا، از شرکت هستم؛ پس اگر کسی عملی را انجام دهد و غیر مرا در آن، شریک سازد، آن‌ را قبول نمی‌کنم<ref>ر.ک: متن کتاب، ص91</ref>.