ترجمه فرحة الغری: تفاوت میان نسخه‌ها

گفته‌اند كه دوران ملّا محمّدتقى مجلسى(ره)، زمانى بود كه مردم آشنائى بسيار كمى با اخبار و احاديث اهل بيت عصمت و طهارت- عليهم السّلام- داشتند؛ از اين رو، او به ترويج و ترجمه و شرح احاديث همّت گماشت و شاگردان زيادى در اين زمينه تربيت كرد؛ فرزندش، محمّد باقر نيز راه پدر را با جدّيّت و تلاش پى گرفت.

از مقدّمه‌هائى كه در كتاب‌هاى فارسى مرحوم مجلسى(ره) ديده مى‌شود، پيداست كه بر نگارش فارسى اديبانه عصر صفوى، با آرايه‌هاى مرسوم و صنايع لفظى و معنوى آن، توانا بوده؛ ولى چون هدفش ترويج معارف دينى در ميان عموم مردم بوده، بتعمّد متن كتاب‌ها را ساده نوشته و- به تعبير خود- «مقيّد به حسن عبارات و تنوّع استعارات» نشده و تجمّلات اديبانه را آن هم باز در حدّ اعتدال به خطبه و مقدّمه اثر وانهاده است. از اين رو، نثر مجلسى در مقايسه با نوشته‌هاى اثر عموم عالمان عصر صفوى، ساده‌تر و به فهم نزديك‌تر است.