پرش به محتوا

البلاغة العربية (میدانی): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''البلاغة العربیه'''، نوشته عبدالرحمن حسن حبنکه میدانی(1425ق-1345ق) است که در بارۀ اساس، علوم و فنون دانش بلاغت در گونه‌های تطبیقی با شکل تازه‌ای بحث می‌کند. علوم بلاغی، زیباشناسی سخن یا دانش شیوا سخنی از جملهٔ فنون ادبی است و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان و بدیع را دربرمی‌گیرد. این دانش در فرهنگ اسلامی از علوم قرآنی معرفی شده است و برای اثبات اعجاز قرآن می‌رود. مصنف همچنین آن را در خدمت دو رسالت دعوت به دین خدا و امر به معروف فرض می‌گیرد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 569</ref>
'''البلاغة العربیه'''، نوشته عبدالرحمن حسن حبنکه میدانی(1425ق-1345ق) است که در بارۀ اساس، علوم و فنون دانش بلاغت در گونه‌های تطبیقی با شکل تازه‌ای بحث می‌کند.
 
علوم بلاغی، زیباشناسی سخن یا دانش شیوا سخنی از جملهٔ فنون ادبی است و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان و بدیع را دربرمی‌گیرد. این دانش در فرهنگ اسلامی از علوم قرآنی معرفی شده است و برای اثبات اعجاز قرآن می‌رود. مصنف همچنین آن را در خدمت دو رسالت دعوت به دین خدا و امر به معروف فرض می‌گیرد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 569</ref>


وی مجموعۀ این مباحث را در دو مجلد تنظیم کرده و بر آن است که اعجاز بیانی قرآن در هر عصری ظهور می‌یابد به گونه‌ای که ادیبان گذشته آن‌ها را کشف و استخراج نکرده‌اند و مدعی است که وی و دیگرانی همچون سید قطب برخی از مظاهر تازۀ اعجاز بیانی قرآن را دریافته‌اند؛ تصویر فنی نزد سید قطب و بحث‌هایی در بارۀ قصه‌های قرآنی نزد برخی از معاصران در شمار همین کشفیات تازه است.
وی مجموعۀ این مباحث را در دو مجلد تنظیم کرده و بر آن است که اعجاز بیانی قرآن در هر عصری ظهور می‌یابد به گونه‌ای که ادیبان گذشته آن‌ها را کشف و استخراج نکرده‌اند و مدعی است که وی و دیگرانی همچون سید قطب برخی از مظاهر تازۀ اعجاز بیانی قرآن را دریافته‌اند؛ تصویر فنی نزد سید قطب و بحث‌هایی در بارۀ قصه‌های قرآنی نزد برخی از معاصران در شمار همین کشفیات تازه است.
۱٬۵۹۵

ویرایش