حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

حاكم در طلب دانش‌هاى زمان خويش به اقطار مختلف عالم اسلامى، از نيشابور تا عراق‌و حجاز و ماوراء النهر و ديگر بلاد خراسان سفر كرد.«حاكم» عنوانى است كه به جهت تصدّى‌منصب قضاوت به ابوعبداللّه داده‌اند.در سياست برخى به نقش وى‌در ميانجيگرى ميان سامانيان و آل بويه اشاره كرده‌اند.شايد تمايلى كه حاكم به تشيع داشته و نويسندگان اهل سنت غالباً  او را از اين بابت، به شدّت، موردانتقاد قرار داده‌اند و در دوره‌هاى بعد دليل اين تشيع او را نقل حديث«من كنت مولاه‌فهذا على مولاه» و حديث«طير» دانسته‌اند، در اصل همين تمايلات سياسى او بوده است‌زيرا او در حقيقت براى آشتى ميان دو دولت شيعى و متمايل به شيعى ايرانى مى‌كوشيده‌است و دشمنان او كه طرفدار خلافت عباسى بوده‌اند اين كوشش او را نپسنديده‌اندو او را به تشيع متهم كرده‌اند و بعدى‌ها دليل تشيع او را در نقل اين احاديث جستجو كرده‌اند.