رساله در تحقیق احوال و زندگانی مولانا جلال‌الدین محمد مشهور به مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

''' رساله در تحقیق احوال و زندگانی مولانا جلال الدین محمد مشهور به مولوی ''' نوشته بدیع الزمان فروزانفر( 1349-1276ش) به زبان فارسی است که به شرح احوال وزندگانی و حالات و آثار مولوی پرداخته است.  

مولف بنا به خواهش یکی از دوستانش که خواسته تحقیقی در رابطه با دیدار سعدی و مولوی و صحت آن، داشته باشد شروع به تحقیق کرده و نتیجه یادداشت های خود را ابتدا به صورت چند جلسه سخنرانی و بعد از تکمیل بیشتر مطالب، به صورت کتاب در آورده است.(رک: مقدمه چاپ اول کتاب، ص‌ث-ر)

نگارش کتاب، حدود 7 سال ( 1308-1315) به طول انجامیده و مولف، در نگارش کتاب، علاوه بر بهره گیری از تذکره های متعدد، آثار معاصران و نزدیکان مولوی و همچنین آثار خود مولوی را هم مورد بررسی قرار داده است. <ref> (پور رفعتی ، 1383، ص 118-117) </ref> وی از منابع معتبری چون معارف سلطان العلماء بهاءولد، مقالات شمس، مثنوی معنوی، کلیات شمس، رباعیات مولانا، فیه ما فیه، مثنوی های ولدی، مناقب العارفین، ثواقب محمود مثنوی خوان و ولدنامه سلطان ولد، استفاده کرده است. <ref> (رک: همان و مقدمه کتاب ص خ و ذ ) </ref>

این کتاب در ده فصل نوشته شده و در آن به زندگی نامه و خاندان مولوی  و شرح حال او و علما و امرای معاصر وی و همچنین معرفی آثار مولوی پرداخته شده است.

این اثر در میان تحقیقات معاصر، جزو اولین تحقیقاتی است که  همراه با استنادات فراوان به متون معتبر و معروف و در نتیجه سالها تحقیق و پژوهش، همراه با نگاه انتقادی و دقت نظر فراوان، به رشته تحریر در آمده است؛ و بعد از داوری توسط هیات ممیزه دانشگاه تهران، علی اکبر دهخدا و سید نصر الله تقوی و ولی الله نصر، از طرف دانشگاه تهران پذیرفته شده و به مولف، مدرک دکتری دانشگاه تهران اعطا و سپس به سمت استادي دانشكده‌هاي ادبيات و معقول و منقول دانشگاه تهران منصوب شده است. <ref> ( پور رفعتی، 1383، ص 111 و 112) </ref>