پرش به محتوا

تذكرة الشعراء (بختیشاه سمرقندی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'تذكرة الشعراء (ابهام زدایی)' به 'تذكرة الشعراء (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
جز (جایگزینی متن - 'تذكرة الشعراء (ابهام زدایی)' به 'تذكرة الشعراء (ابهام‌زدایی)')
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:


[[براون، ادوارد گرانویل]]  (مصحح)
[[براون، ادوارد گرانویل]]  (مصحح)
             
 


| زبان =  فارسی  
| زبان =  فارسی  
| کد کنگره = ‏‎‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ت‎‏4 3543 ‏PIR‎‏  
| کد کنگره = ‏‎‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ت‎‏4 3543 ‏PIR‎‏  
| موضوع = شاعران ايرانی- سرگذشت نامه
| موضوع = شاعران ايرانی- سرگذشت‌نامه 


شعر فارسی- مجموعه‌ها  
شعر فارسی- مجموعه‌ها  


| ناشر =ايران - تهران : اساطير  
| ناشر =ايران - تهران: اساطير  


هلند - ليدن : مطبعة بريل  / داراي آفست ناشر مي باشد
هلند - ليدن: مطبعة بريل  / داراي آفست ناشر مي باشد




| مکان نشر = ايران - تهران : اساطير  
| مکان نشر = ايران - تهران: اساطير  


هلند - ليدن : مطبعة بريل  / داراي آفست ناشر مي باشد
هلند - ليدن: مطبعة بريل  / داراي آفست ناشر مي باشد


| سال نشر = 1382ش
| سال نشر = 1382ش
خط ۳۵: خط ۳۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}  
}}  
{{کاربردهای دیگر|تذكرة الشعراء (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|تذكرة الشعراء (ابهام‌زدایی)}}


'''تذكرة الشعراء'''، اثر [[سمرقندی، دولتشاه|دولت‌شاه بن علاءالدوله بختیشاه سمرقندی]]، کتابی است در شرح احوال شاعران به فارسی، که بنا بر تصریح مؤلف در خاتمه آن در 892ق، پایان یافته و در مقدمه به [[امیر علی‌شیر نوائی]] (متوفی 906ق) تقدیم شده است. وی سبب تألیف تذکره شاعران را فقدان کتابی درباره این موضوع ذکر کرده است. این اثر مرجع بسیاری از تذکره‌نویسان بوده و به سبب اهمیتی که در ذکر احوال شاعران داشته به اهتمام و تصحیح [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد برون]] به زیور طبع آراسته شده است.  
'''تذكرة الشعراء'''، اثر [[سمرقندی، دولتشاه|دولت‌شاه بن علاءالدوله بختیشاه سمرقندی]]، کتابی است در شرح احوال شاعران به فارسی، که بنا بر تصریح مؤلف در خاتمه آن در 892ق، پایان یافته و در مقدمه به [[امیر علی‌شیر نوائی]] (متوفی 906ق) تقدیم شده است. وی سبب تألیف تذکره شاعران را فقدان کتابی درباره این موضوع ذکر کرده است. این اثر مرجع بسیاری از تذکره‌نویسان بوده و به سبب اهمیتی که در ذکر احوال شاعران داشته به اهتمام و تصحیح [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد برون]] به زیور طبع آراسته شده است.  
خط ۵۴: خط ۵۴:
تذكرة الشعراء [[سمرقندی، دولتشاه|سمرقندی]] اولین کتابی نیست که بدین سبک نوشته شده، بلکه همان ‎گونه که مصحح نوشته پیش از آن آثار دیگری نیز تألیف شده است: «... به خیال خودش شخص اول بوده که حالات و مقامات شعرای ایران را نوشته؛ یعنی که بر کتاب‎های ابوطاهر خاتونی و عوفی که چند صد سال قبل از او از این قبیل تألیف‌ها ساخته بودند، مطلع نبود...»<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه ز</ref>‏.
تذكرة الشعراء [[سمرقندی، دولتشاه|سمرقندی]] اولین کتابی نیست که بدین سبک نوشته شده، بلکه همان ‎گونه که مصحح نوشته پیش از آن آثار دیگری نیز تألیف شده است: «... به خیال خودش شخص اول بوده که حالات و مقامات شعرای ایران را نوشته؛ یعنی که بر کتاب‎های ابوطاهر خاتونی و عوفی که چند صد سال قبل از او از این قبیل تألیف‌ها ساخته بودند، مطلع نبود...»<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه ز</ref>‏.


سمرقندی جهل و نادانی را سبب هلاکت و علم و حکمت و معرفت به پروردگار را موجب رسیدن به اعلی علیین مراتب انسانی دانسته است: «اعلی علیین مراتب انسانی، علم و حکمت است که: '''لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ‎''' ﴿التين‏: 4﴾، از آن عبارت است و اسفل سافلین آدمی جهل و حماقت است که: '''ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ'''‎ ﴿التين: 5﴾، به آن اشارت است؛ پس از فحوای این کلام کریم مقرر شد که از حضیض حقارت مهالک به اوج مراتب ملائک جز به اوصاف انسانی و معرفت یزدانی نتوان رسید:
سمرقندی جهل و نادانی را سبب هلاکت و علم و حکمت و معرفت به پروردگار را موجب رسیدن به اعلی علیین مراتب انسانی دانسته است: «اعلی علیین مراتب انسانی، علم و حکمت است که:'''لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ‎''' ﴿التين‏: 4﴾، از آن عبارت است و اسفل سافلین آدمی جهل و حماقت است که:'''ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ'''‎ ﴿التين: 5﴾، به آن اشارت است؛ پس از فحوای این کلام کریم مقرر شد که از حضیض حقارت مهالک به اوج مراتب ملائک جز به اوصاف انسانی و معرفت یزدانی نتوان رسید:


{{شعر}}
{{شعر}}