۱۴۷٬۰۸۳
ویرایش
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'صحیفه سجادیه (ابهام زدایی)' به 'صحیفه سجادیه (ابهامزدایی)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = [[حسنزاده آملی، حسن]] (نویسنده) | | پدیدآوران = [[حسنزاده آملی، حسن]] (نویسنده) | ||
[[ نائیجی، محمدحسین]] (مترجم) | [[نائیجی، محمدحسین]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|صحیفه سجادیه ( | {{کاربردهای دیگر|صحیفه سجادیه (ابهامزدایی)}} | ||
'''الصحيفة الزبرجدية في كلمات سجادية'''، نوشته [[حسنزاده آملی، حسن|آیتالله حسنزاده آملی]] (متوفی 1400ش)، همان گونه که از نامش پیداست رسالهای با موضوع سخنان [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] است. ترجمه این اثر به قلم [[نائیجی، محمدحسین|محمدحسین نائیجی]] (معاصر) است. | '''الصحيفة الزبرجدية في كلمات سجادية'''، نوشته [[حسنزاده آملی، حسن|آیتالله حسنزاده آملی]] (متوفی 1400ش)، همان گونه که از نامش پیداست رسالهای با موضوع سخنان [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] است. ترجمه این اثر به قلم [[نائیجی، محمدحسین|محمدحسین نائیجی]] (معاصر) است. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
علامه حسنزاده در ابتدای کتاب پس از صلوات بر نبی خاتم(ص) و امام العالم علی(ع)، ابیاتی از قصیده تائیه «ينبوع الحياة» خود را زینتبخش کتاب کرده است. سپس خود ([[حسنزاده آملی، حسن|حسن بن عبدالله طبری آملی]]، مشهور به [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملی]]) را معرفی کرده و از اهل تحقیق که در تکریم زبور آلمحمد و سایر صحف [[امام سجاد علیهالسلام|امام زینالعابدین(ع)]] کوشیدهاند، قدردانی کرده و کتابش را حاوی دو باب دعوت و رحمت دانسته است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=39&viewType=html ر.ک: متن کتاب، ص40-39]</ref>. | علامه حسنزاده در ابتدای کتاب پس از صلوات بر نبی خاتم(ص) و امام العالم علی(ع)، ابیاتی از قصیده تائیه «ينبوع الحياة» خود را زینتبخش کتاب کرده است. سپس خود ([[حسنزاده آملی، حسن|حسن بن عبدالله طبری آملی]]، مشهور به [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملی]]) را معرفی کرده و از اهل تحقیق که در تکریم زبور آلمحمد و سایر صحف [[امام سجاد علیهالسلام|امام زینالعابدین(ع)]] کوشیدهاند، قدردانی کرده و کتابش را حاوی دو باب دعوت و رحمت دانسته است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=39&viewType=html ر.ک: متن کتاب، ص40-39]</ref>. | ||
باب «دعوت» با اشاره به آیه '''قل كل يعمل علی شاكلته''' (اسراء: 85) آغاز شده است. نویسنده این آیه را قاعده کلی میداند: «بر خردمندان پوشیده نیست که این حکم حکیم، ضابطهای علمی و قاعدهای کلی است که بدون شک شامل واجب و ممکن میگردد؛ چراکه هر اثری از شأن مؤثر خویش حکایت میکند. ازآنجاکه وجود حقیقة الحقائق، یعنی حق سبحانه غیر متناهی است، پس آثار وجودی وی نیز غیر متناهیاند...»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=43&viewType=html ر.ک: همان، ص43]</ref>. سپس با اشاره به کلامی از [[طریحی، فخرالدین بن محمدعلی|فخرالدین بن محمد طریحی]] توضیحش را اینگونه تکمیل میکند: «همان گونه که کتاب تکوینی خدا غیر متناهی است، کتاب تدوینی، یعنی قرآن کریم نیز غیر متناهی است؛ زیراکه آن کتاب، یعنی قرآن حکیم بر شاکله گوینده خویش است»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=44&viewType=html ر.ک: همان، ص44، پاورقی 10]</ref>. | باب «دعوت» با اشاره به آیه'''قل كل يعمل علی شاكلته''' (اسراء: 85) آغاز شده است. نویسنده این آیه را قاعده کلی میداند: «بر خردمندان پوشیده نیست که این حکم حکیم، ضابطهای علمی و قاعدهای کلی است که بدون شک شامل واجب و ممکن میگردد؛ چراکه هر اثری از شأن مؤثر خویش حکایت میکند. ازآنجاکه وجود حقیقة الحقائق، یعنی حق سبحانه غیر متناهی است، پس آثار وجودی وی نیز غیر متناهیاند...»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=43&viewType=html ر.ک: همان، ص43]</ref>. سپس با اشاره به کلامی از [[طریحی، فخرالدین بن محمدعلی|فخرالدین بن محمد طریحی]] توضیحش را اینگونه تکمیل میکند: «همان گونه که کتاب تکوینی خدا غیر متناهی است، کتاب تدوینی، یعنی قرآن کریم نیز غیر متناهی است؛ زیراکه آن کتاب، یعنی قرآن حکیم بر شاکله گوینده خویش است»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=44&viewType=html ر.ک: همان، ص44، پاورقی 10]</ref>. | ||
در بخش دیگری از عبارات این باب، به کلام [[ابوطالب مکی، محمد بن علی|ابوطالب مکی]] (متوفی 386ق) در «قوت القلوب» اشاره میکند: «کمترین تعداد دانشهایی که گفته شده که ظواهر موجود در قرآن مشتمل بر آن است، بیستوچهارهزاروهشتصد علم است؛ زیرا هر آیهای چهار علم دارد: ظاهر، باطن، حد و مطلع»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=50&viewType=html ر.ک: همان، ص50]</ref>. | در بخش دیگری از عبارات این باب، به کلام [[ابوطالب مکی، محمد بن علی|ابوطالب مکی]] (متوفی 386ق) در «قوت القلوب» اشاره میکند: «کمترین تعداد دانشهایی که گفته شده که ظواهر موجود در قرآن مشتمل بر آن است، بیستوچهارهزاروهشتصد علم است؛ زیرا هر آیهای چهار علم دارد: ظاهر، باطن، حد و مطلع»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/54880?pageNumber=50&viewType=html ر.ک: همان، ص50]</ref>. | ||