پرش به محتوا

بحوث في القرآن الحكیم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'میداند' به 'می‌داند'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''')
جز (جایگزینی متن - 'میداند' به 'می‌داند')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۹: خط ۲۹:




'''بحوث في القرآن الحكیم''' نوشته [[مدرسی، محمدتقی|محمدتقی مدرسی]] (1364ق-)، کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر در پی طرحی برای ساختمان فرهنگ اسلامی بر مبنای قرآن است و این اثر را گامی در این راستا میداند. این کتاب حاصل درس گفتارهای [[مدرسی، محمدتقی|آیت‌الله مدرسی]] برای دانشجویان است که پس از اصلاح و ویرایش به‌صورت کتاب حاضر درآمده است.
'''بحوث في القرآن الحكیم''' نوشته [[مدرسی، محمدتقی|محمدتقی مدرسی]] (1364ق-)، کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر در پی طرحی برای ساختمان فرهنگ اسلامی بر مبنای قرآن است و این اثر را گامی در این راستا می‌داند. این کتاب حاصل درس گفتارهای [[مدرسی، محمدتقی|آیت‌الله مدرسی]] برای دانشجویان است که پس از اصلاح و ویرایش به‌صورت کتاب حاضر درآمده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۹: خط ۴۹:
ایشان در ادامه منظور از تزکیه و تعلیم و چگونگی جمع بین این دو در قرآن کریم را شرح میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص18-22</ref>
ایشان در ادامه منظور از تزکیه و تعلیم و چگونگی جمع بین این دو در قرآن کریم را شرح میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص18-22</ref>


او سپس به بیان ارتباط ظاهر و باطن می‌پردازد و به تأیید روایتی که ظاهر قرآن را حکمت و باطن آن را علم میداند ظاهر قرآن را تزکیه و باطن آن را تعلیم میداند.<ref>ر.ک: همان، ص23</ref> بیان محکم و متشابه با این استدلال که لازمه تفاوت درجات وجودی و فهم اشخاص، نزول قرآن در درجات متعدد است مبحث بعدی کتاب را تشکیل میدهد. از نظر نویسنده، محکم و متشابه به نسبت فهم افراد نسبی است؛ یعنی ممکن است آیه‌ای برای شخصی محکم و برای شخصی دیگر متشابه باشد.<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref> [[مدرسی، محمدتقی|آیت‌الله مدرسی]] سوء برداشت برخی مسلمانان از «احرف سبعه» را به اینکه گویا قرآن هفت بار نازل شده را رد کرده و با استناد به روایتی بیان می‌کند که «نزل القرآن علی سبعة احرف: امر و زجر و ترغیب و ترهیب و جدل و قصص و مثل».<ref>ر.ک: همان، ص28-29</ref>
او سپس به بیان ارتباط ظاهر و باطن می‌پردازد و به تأیید روایتی که ظاهر قرآن را حکمت و باطن آن را علم می‌داند ظاهر قرآن را تزکیه و باطن آن را تعلیم می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص23</ref> بیان محکم و متشابه با این استدلال که لازمه تفاوت درجات وجودی و فهم اشخاص، نزول قرآن در درجات متعدد است مبحث بعدی کتاب را تشکیل میدهد. از نظر نویسنده، محکم و متشابه به نسبت فهم افراد نسبی است؛ یعنی ممکن است آیه‌ای برای شخصی محکم و برای شخصی دیگر متشابه باشد.<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref> [[مدرسی، محمدتقی|آیت‌الله مدرسی]] سوء برداشت برخی مسلمانان از «احرف سبعه» را به اینکه گویا قرآن هفت بار نازل شده را رد کرده و با استناد به روایتی بیان می‌کند که «نزل القرآن علی سبعة احرف: امر و زجر و ترغیب و ترهیب و جدل و قصص و مثل».<ref>ر.ک: همان، ص28-29</ref>


ادامه مباحث این فصل درباره قرآن کریم و شناسایی معانی آن از طریق لغت و سیاق و تفسیر، تأثیرگذاری برخی صفات نفسانیه مانند ایمان به الهی بودن قرآن و... بر تدبر در آیات الهی، ارتباط صفات عقلی و واقع خارجی، علاوه بر صفات نفسانیه با تدبر در قرآن و تطبیق قرآنی و سیاق قرآنی و تدبر می‌پردازد و سپس روش تدبر در قرآن را شرح میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص30-52</ref>
ادامه مباحث این فصل درباره قرآن کریم و شناسایی معانی آن از طریق لغت و سیاق و تفسیر، تأثیرگذاری برخی صفات نفسانیه مانند ایمان به الهی بودن قرآن و... بر تدبر در آیات الهی، ارتباط صفات عقلی و واقع خارجی، علاوه بر صفات نفسانیه با تدبر در قرآن و تطبیق قرآنی و سیاق قرآنی و تدبر می‌پردازد و سپس روش تدبر در قرآن را شرح میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص30-52</ref>