۱۴۶٬۷۳۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شرح فصوص الحكم ابن عربی (پارسا)' به 'شرح فصوص الحكم ابن عربی (حل الفصوص)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شرح فصوص الحكم ابن عربی (پارسا)' به 'شرح فصوص الحكم ابن عربی (حل الفصوص)') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|لوایح (ابهامزدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|لوایح ( | |||
'''لوائح الحق و لوامع العشق''' شامل سه رساله عرفانى به نامهاى «لوايح»، «لوامع» و «شرح رباعيات در وحدت وجود» است كه توسط [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامى]] نگاشته شده است. | '''لوائح الحق و لوامع العشق''' شامل سه رساله عرفانى به نامهاى «لوايح»، «لوامع» و «شرح رباعيات در وحدت وجود» است كه توسط [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامى]] نگاشته شده است. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۳: | ||
رساله سوم اين مجموعه به لوامع در شرح قصيده خمريه ابن فارض معروف است. اين قصيده در وصف راح محبت است كه در ميان ارباب عرفان و اصحاب ذوق شهرت تمام دارد. جامى ابتداء به تعريف و تقسيم محبت و بيان اصول و فروع آن پرداخته، سپس وارد شرح مىشود. جامى در اين شرح به برخى از حقائق عرفانى تحت عنوان لامعه اشاره مىكند كه در اينجا مهمات آن بيان مىشود: حقيقت سكر همان حيرت و هيمانى است كه براى ارواح كمل در اثر مشاهده جمال و جلال حق سبحانه حاصل مىشود. هر جزئى از اجزاى عالم مظهر اسمى از اسماى الهى است و مجموع عالم مظهر جميع اسما يا بر سبيل تفرقه و يا تفضيل و حقيقت انسانى احديت جمع جميع مظاهر است، و اصلان و كاملان دو قسماند: جماعتى مقربان حضرت جلالاند كه بعد از وصول به درجه كمال حواله تكميل ديگران به ايشان نرفت و قسم دوم كسانى هستند كه چون ايشان را از ايشان بربانيد. باز تصرف جمال ازل ايشان را به ايشان دهد و هر يك نجم هدايت فروماندگان ظلمت بيابان حيرت شوند. ابن فارض در مطلع قصيده مىگويد: «شربنا على ذكر الحبيب مدامه سكر نابها من قبل ان يخلق الكرم» به نظر حاجى مراد «مدامه» محبت ذاتيه است و بشرب مدامه قبول استعداد آن محبت در مرتبه اعيان ثابته و به ذكر حبيب تجلى علمى خودش در حضرت علم به صور اعيان و قابليات اضافه ذكر به حبيب از قبيل اضافه مصدر به فاعلش است و مراد سكر استعداد سكر است در همان مرتبه با حقيقت سكر در مراتبه ديگر، در مشرب عرفان چون مالك در مقام فناء فى الله و البقاء بالله به واسطه استيلاى مستى شراب محبت از بار هستى و ادبار خودپرستى خلاص يافته باشد و به شرف خلعت بقاى حقيقى اختصاص يابد. در اين صورت تمامى تصرفات حق سبحانه را مضاف به خود ببيند و همه موجودات را مطيع تصرفات خود مىيابد. تهذيب اخلاق به نور توحيد آنست كه سالك بعد از آن كه تجلى ذات او را از خود فانى و به خود باقى مىگرداند، دل او عرش ذات شده و نفس مظهر صفات مىگردد و بالاخره متخلق به اخلاق الهى مىشود. سريان حيات در تمامى اشياء به واسطه سريان هويت الهى است، البته حيات هر موجودى متناسب با اوست كه در وى به حب قابليت و استعداد ظاهر مىشود.حقيقت محمديه(ص) كه صورت معلوميت ذات است، قلم اعلى است و نسبت با ذات احديت محاذات و مقابله كاملى برقرار است. | رساله سوم اين مجموعه به لوامع در شرح قصيده خمريه ابن فارض معروف است. اين قصيده در وصف راح محبت است كه در ميان ارباب عرفان و اصحاب ذوق شهرت تمام دارد. جامى ابتداء به تعريف و تقسيم محبت و بيان اصول و فروع آن پرداخته، سپس وارد شرح مىشود. جامى در اين شرح به برخى از حقائق عرفانى تحت عنوان لامعه اشاره مىكند كه در اينجا مهمات آن بيان مىشود: حقيقت سكر همان حيرت و هيمانى است كه براى ارواح كمل در اثر مشاهده جمال و جلال حق سبحانه حاصل مىشود. هر جزئى از اجزاى عالم مظهر اسمى از اسماى الهى است و مجموع عالم مظهر جميع اسما يا بر سبيل تفرقه و يا تفضيل و حقيقت انسانى احديت جمع جميع مظاهر است، و اصلان و كاملان دو قسماند: جماعتى مقربان حضرت جلالاند كه بعد از وصول به درجه كمال حواله تكميل ديگران به ايشان نرفت و قسم دوم كسانى هستند كه چون ايشان را از ايشان بربانيد. باز تصرف جمال ازل ايشان را به ايشان دهد و هر يك نجم هدايت فروماندگان ظلمت بيابان حيرت شوند. ابن فارض در مطلع قصيده مىگويد: «شربنا على ذكر الحبيب مدامه سكر نابها من قبل ان يخلق الكرم» به نظر حاجى مراد «مدامه» محبت ذاتيه است و بشرب مدامه قبول استعداد آن محبت در مرتبه اعيان ثابته و به ذكر حبيب تجلى علمى خودش در حضرت علم به صور اعيان و قابليات اضافه ذكر به حبيب از قبيل اضافه مصدر به فاعلش است و مراد سكر استعداد سكر است در همان مرتبه با حقيقت سكر در مراتبه ديگر، در مشرب عرفان چون مالك در مقام فناء فى الله و البقاء بالله به واسطه استيلاى مستى شراب محبت از بار هستى و ادبار خودپرستى خلاص يافته باشد و به شرف خلعت بقاى حقيقى اختصاص يابد. در اين صورت تمامى تصرفات حق سبحانه را مضاف به خود ببيند و همه موجودات را مطيع تصرفات خود مىيابد. تهذيب اخلاق به نور توحيد آنست كه سالك بعد از آن كه تجلى ذات او را از خود فانى و به خود باقى مىگرداند، دل او عرش ذات شده و نفس مظهر صفات مىگردد و بالاخره متخلق به اخلاق الهى مىشود. سريان حيات در تمامى اشياء به واسطه سريان هويت الهى است، البته حيات هر موجودى متناسب با اوست كه در وى به حب قابليت و استعداد ظاهر مىشود.حقيقت محمديه(ص) كه صورت معلوميت ذات است، قلم اعلى است و نسبت با ذات احديت محاذات و مقابله كاملى برقرار است. | ||
لازم به ذكر است كه جامى در تبيين معارف به شدت از عرفان محىالدين و شاگردش قونوى متأثر است، در واقع مىتوان گفت جامى جزو مروجين مكتب | لازم به ذكر است كه جامى در تبيين معارف به شدت از عرفان محىالدين و شاگردش قونوى متأثر است، در واقع مىتوان گفت جامى جزو مروجين مكتب ابن عربى بشمار مىرود. | ||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۱۹: | ||
[[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]] | [[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]] | ||
[[شرح فصوص الحكم ابن عربی ( | [[شرح فصوص الحكم ابن عربی (حل الفصوص)]] | ||
[[المصباح في التصوف (جديد)]] | [[المصباح في التصوف (جديد)]] | ||