۱۵٬۵۱۸
ویرایش
جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور: تفاوت میان نسخه‌ها
جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۲
، ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور'''، نوشته حمیدرضا مظاهری سیف(1357ش) است. در این کتاب نظام فكری و پیام عمده جریان‌های عرفانی آمده و ارزیابی شده است. مؤلف در جستجوی پاسخ به پرسش‌هایی است: اینکه، مبنای اندیشه و پیام اصلی افرادی مانند کوئیلو، اشو، دالای لاما، ماهاریشی و دیگران چیست؟ آیا نفس عرفان و این‌گونه عرفان‌ها به سرگشتگی‌های انسان امروز پاسخ می‌دهد؟ آیا نظام عرفان دینی ما کاستی‌هایی دارد و این‌گونه عرفان‌ها چیزی به عرفان اصیل دینی می‌افزاید؟<ref>ر.ک: سخنی با خواننده، ص 18</ref> | '''جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور'''، نوشته [[حمیدرضا مظاهری سیف]](1357ش) است. در این کتاب نظام فكری و پیام عمده جریان‌های عرفانی آمده و ارزیابی شده است. مؤلف در جستجوی پاسخ به پرسش‌هایی است: اینکه، مبنای اندیشه و پیام اصلی افرادی مانند کوئیلو، اشو، دالای لاما، ماهاریشی و دیگران چیست؟ آیا نفس عرفان و این‌گونه عرفان‌ها به سرگشتگی‌های انسان امروز پاسخ می‌دهد؟ آیا نظام عرفان دینی ما کاستی‌هایی دارد و این‌گونه عرفان‌ها چیزی به عرفان اصیل دینی می‌افزاید؟<ref>ر.ک: سخنی با خواننده، ص 18</ref> | ||
نویسنده در آغاز بخش نخست، تحلیل‌های عمومی و بنیادین را در باره عرفان‌های نوپدید انجام داده است. از‌این‌رو، وی مکتب‌های کهن عرفانی را با معیار فطرت تحلیل نموده و آن‌ها را بر اساس غایت‌های سیر و سلوک عرفانی رتبه‌بندی و ارزیابی کرده است. مظاهری، اندیشه‌های رهبران برخی از این مکتب‌های عرفانی، مانند ماهاریشی ماهش، باگوان اشو، پائولوکوئیلو و ولی هنگجی را نقد و بررسی می‌کند.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص 24-23</ref>سپس، تجربه عرفانی را در شش مکتب شمنیسم، تائوئیسم، بودیسم، هندوئیسم، مسیحیت و اسلام تحلیل می‌کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 144-97</ref> | نویسنده در آغاز بخش نخست، تحلیل‌های عمومی و بنیادین را در باره عرفان‌های نوپدید انجام داده است. از‌این‌رو، وی مکتب‌های کهن عرفانی را با معیار فطرت تحلیل نموده و آن‌ها را بر اساس غایت‌های سیر و سلوک عرفانی رتبه‌بندی و ارزیابی کرده است. مظاهری، اندیشه‌های رهبران برخی از این مکتب‌های عرفانی، مانند ماهاریشی ماهش، باگوان اشو، پائولوکوئیلو و ولی هنگجی را نقد و بررسی می‌کند.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص 24-23</ref>سپس، تجربه عرفانی را در شش مکتب شمنیسم، تائوئیسم، بودیسم، هندوئیسم، مسیحیت و اسلام تحلیل می‌کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 144-97</ref> | ||