پرش به محتوا

جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور'''، نوشته [[مظاهری سیف، حمید رضا|حمیدرضا مظاهری سیف]](1357ش) است. در این کتاب نظام فكری و پیام عمده جریان‌های عرفانی آورده و ارزیابی شده است. نویسنده در نخستین فصل، تحلیل‌های عمومی و بنیادین را در باره عرفان‌های نوپدید انجام داده است. از‌این‌رو، نویسنده مکتب‌های کهن عرفانی را با معیار فطرت تحلیل کرده و آن‌ها را بر اساس غایت‌های سیر و سلوک عرفانی رتبه‌بندی می‌کند و به داوری و ارزیابی‌شان می‌پردازد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 24-23</ref>او در فصل دوم، اندیشه‌های چهار تن از رهبران برخی از این مکتب‌های عرفانی -ماهاریشی ماهش، باگوان اشو، پائولوکوئیلو و ولی هنگجی- نقد و بررسی می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص 24-23</ref>
'''جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور'''، نوشته حمیدرضا مظاهری سیف(1357ش) است. در این کتاب نظام فكری و پیام عمده جریان‌های عرفانی آمده و ارزیابی شده است. مؤلف در جستجوی پاسخ به پرسش‌هایی است: اینکه، مبنای اندیشه و پیام اصلی افرادی مانند کوئیلو، اشو، دالای لاما، ماهاریشی و دیگران چیست؟ آیا نفس عرفان و این‌گونه عرفان‌ها به سرگشتگی‌های انسان امروز پاسخ می‌دهد؟ آیا نظام عرفان دینی ما کاستی‌هایی دارد و این‌گونه عرفان‌ها چیزی به عرفان اصیل دینی می‌افزاید؟‏<ref>ر.ک: سخنی با خواننده، ص 18</ref>


نویسنده در این کتاب به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد: مبنای اندیشه و پیام اصلی افرادی مانند کوئیلو، اشو، دالای لاما، ماهاریشی و دیگران چیست؟ آیا نفس عرفان و این‌گونه عرفان‌ها به سرگشتگی‌های انسان امروز پاسخ می‌دهد؟ آیا نظام عرفان دینی ما کاستی‌هایی دارد و این‌گونه عرفان‌ها چیزی به عرفان اصیل دینی می‌افزاید؟‏<ref>ر.ک: همان، ص 18</ref>
نویسنده در آغاز بخش نخست، تحلیل‌های عمومی و بنیادین را در باره عرفان‌های نوپدید انجام داده است. از‌این‌رو، وی مکتب‌های کهن عرفانی را با معیار فطرت تحلیل نموده و آن‌ها را بر اساس غایت‌های سیر و سلوک عرفانی رتبه‌بندی و ارزیابی کرده است. مظاهری، اندیشه‌های رهبران برخی از این مکتب‌های عرفانی، مانند ماهاریشی ماهش، باگوان اشو، پائولوکوئیلو و ولی هنگجی را نقد و بررسی می‌کند.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص 24-23</ref>سپس، تجربه عرفانی را در شش مکتب شمنیسم، تائوئیسم، بودیسم، هندوئیسم، مسیحیت و اسلام تحلیل می‌کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 144-97</ref>


این کتاب از خلأهای معرفتی‌-تحلیلی در جغرافیای علمی-فرهنگی و كاستی‌هایی در نقد هر كدام از عرفان‌های دروغین یا شبه‌عرفان‌ها برخوردار است؛ اگر چه محور انتقادی آن از نظر كمّی و كیفی، بیشتر و بهتر از برخی كتاب‌ها در این زمینه‌ها است.<ref>ر.ک: کتاب‌شناسی توصيفی عرفان، ص 18</ref>
مظاهری در بخش دیگر، مبانی معنویت‌گرایی و شاخص‌های عرفان پست‌مدرن و سکولار را تحلیل کرده است<ref>ر.ک: همان، ص، 165-145</ref>او معنویت را در آثار اشو، کوئیلو، فاون دافا (معنویت بدن‌گرا) و عرفان سرخپوستی بررسی کرده<ref>ر.ک: همان، ص، 360-184</ref>و به موضوع اسرار مرگ، وحدت با روح طبیعت و شاخص‌های عرفانی در تجربه شمنیستی پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ص، 384-380</ref>
 
این کتاب خلأهای معرفتی‌-تحلیلی در جغرافیای علمی-فرهنگی و كاستی‌هایی در نقد هر كدام از عرفان‌های دروغین یا شبه‌عرفان‌ها دارد. با این حال، محور انتقادی آن از نظر كمّی و كیفی، بیشتر و بهتر از برخی كتاب‌ها در این زمینه‌ها است. این اثر با اشراف گروه اخلاق و تربيت و با پرسش‌های توصیفی- تحلیلی و پاسخ به آن‌ها به رشته تحرير درآمده است و پژوهش، پردازش و گزارش شده است و از این نظر امتیاز خاصی دارد.<ref>ر.ک: رودگر، محمدجواد ،ص 453</ref>


==پانویس ==
==پانویس ==
<references/>
<references/>
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
# مقدمه کتاب
# مقدمه مؤلف
# [http://pajuhesh.irc.ir/product/book/show.text/id/1529/indexId/208463 اداره کل پژوهش‌های اسلامی رسانه، «معرفی کتاب جريان شناسي انتقادي عرفان¬هاي نوظهور»]
# سخنی با خواننده
# رودگر، محمدجواد، «سير و سلوک در قرآن»، مركز پژوهش‌های اسلامي صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، قم، دفتر عقل، 1388.
 




خط ۴۶: خط ۵۰:
[[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]]
[[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]]
[[رده: مقالات برگشتی مهر 01]]
[[رده: مقالات برگشتی مهر 01]]
[[رده:مقالات برگشتی حسینی هاشمی]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
۴۰

ویرایش