۱۴۶٬۵۰۳
ویرایش
دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
''''''دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة'''، نوشته حفنی | '<nowiki/>'''''دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة'''، نوشته [[ناصف، حفني|حفنی ناصف]]، [[دیاب، محمد|محمد دیاب]]، [[محمد، سلطان|سلطان محمد]] و [[طموم، مصطفی|مصطفی طموم]] -از نویسندگان ادیب دانشگاه الازهر- است که به دست [[ابو الافضال محمد فضل حق رامفوری]] شرح شده است. این کتاب اصول و قاعدههای فن بلاغت را توضیح داده است در عین حال، در آن از بحث و جدلهای اضافی پرهیز شده است. '' | ||
کتاب بر اسلوب نیکویی تدوین گشته است و به عنوان کتاب درسی در مدارس علمیه -بویژه در هند- تدریس میشود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 7</ref> | کتاب بر اسلوب نیکویی تدوین گشته است و به عنوان کتاب درسی در مدارس علمیه -بویژه در هند- تدریس میشود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 7</ref> | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
این اثر در سه محور فن بلاغت شکل گرفته است. در علوم بلاغی، سخن از جملهٔ فنون ادبی و شاخههای سهگانهٔ معانی، بیان و بدیع است. علم معانی از بلاغت، دانشی است که در آن، حالاتی از واژههای عربی شناخته میشود که این واژهها توسط این حالات با مقتضای حال مطابقت میکنند. آنگاه، هر جمله با اختلاف آن احوال، صورتهای گوناگونی مییابد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 28</ref>بیان دانشی است که از آوردن یک معنی با اسلوبهای گوناگون بحث میکند. از اینرو، در این علم به تشبیه، مجاز و کنایه پرداخته میشود. <ref>ر.ک: همان، ص 141</ref>و بدیع علمی است که به واسطه آن، ویژگیهایی که به مقتضای حال بر زیبایی و ظرافت کلام میافزاید، شناخته میشود.<ref>ر.ک: همان، ص 183</ref> | این اثر در سه محور فن بلاغت شکل گرفته است. در علوم بلاغی، سخن از جملهٔ فنون ادبی و شاخههای سهگانهٔ معانی، بیان و بدیع است. علم معانی از بلاغت، دانشی است که در آن، حالاتی از واژههای عربی شناخته میشود که این واژهها توسط این حالات با مقتضای حال مطابقت میکنند. آنگاه، هر جمله با اختلاف آن احوال، صورتهای گوناگونی مییابد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 28</ref>بیان دانشی است که از آوردن یک معنی با اسلوبهای گوناگون بحث میکند. از اینرو، در این علم به تشبیه، مجاز و کنایه پرداخته میشود. <ref>ر.ک: همان، ص 141</ref>و بدیع علمی است که به واسطه آن، ویژگیهایی که به مقتضای حال بر زیبایی و ظرافت کلام میافزاید، شناخته میشود.<ref>ر.ک: همان، ص 183</ref> | ||
مؤلفان این کتاب همه | مؤلفان این کتاب همه زیرمجموعههای این فنون سهگانه را به اختصار توضیح داده اند. آنان بیشتر از شواهد قرآنی نسبت به شواهد دیگر برای توضیح قاعدهها بهره گرفتهاند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 113</ref>پایانبخش کتاب نیز پرسشهایی برای محصلان علوم دینی است.<ref>ر.ک: همان، ص 235</ref> | ||
فهرست محتوا در آغاز کتاب آمده است | فهرست محتوا در آغاز کتاب آمده است | ||