نامه‌ها و منشآت جامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نامه‌ها و منشآت جامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۸

۵۰۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۶٬۳۶۴

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 }}
-'''نامه‌ها و منشآت جامی'''، مجموعه‌ای است از نامه‌ها و مکاتبات نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی (817-898ق) با افراد مختلف که با مقدمه و تصحیح عصام‌الدین اورون بایف و اسرار رحمانوف به چاپ رسیده است.
+'''نامه‌ها و منشآت جامی'''، مجموعه‌ای است از نامه‌ها و مکاتبات [[جامی، عبدالرحمن|نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی]] (817-898ق) با افراد مختلف که با مقدمه و تصحیح [[اورون بایف، عصام‌الدین|عصام‌الدین اورون بایف]] و [[رحمانوف، اسرار|اسرار رحمانوف]] به چاپ رسیده است.
 این مجموعه، 432 نامه دسترس‌شده را در بر مى‌گیرد: 337 نامه اصل (یعنى به قلم خود جامى) از مرقع نوایى؛ 77 نامه از رساله منشآت؛ 18 نامه از منابع دیگر. جز از اینها، به‌خاطر آشنایى بهتر و بیشتر با کار و زندگى جامى و به‌خصوص ویژگی‌هاى نامه‌نگارى وى، باب دوم از خمسة المتحيرين نوایى و چند بخش از مقامات مولوى جامى عبدالواسع نظامى ملحق شده است که حایز اهمیت مى‌باشد<ref>ر.ک: ترجمه مقدمه روسی، ص17</ref>.
-نامه‌های جامی را می‌توان به دو گروه بزرگ، تقسیم کرد:
+نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] را می‌توان به دو گروه بزرگ، تقسیم کرد:
 # نامه‌هایی که در مرکز مسائل خصوصی و خانوادگی و جداگانه قرار دارند.
 # نامه‌هایی که موضوعات اجتماعی و فرهنگی را در بر کرده‌اند.
-میان گروه نخست نیز نامه‌هایی هستند که به حادثات مهم سیاسی و تاریخی و فرهنگی اشارت می‌کنند. بنا بر همین، ضروری است که نامه‌های جامی، صرف‌ نظر از منسوبیتشان به این یا آن گروه، به‌عنوان سند مهم تاریخی، ارزیابی شوند<ref>ر.ک: توضیحات نامه‌ها، ص19</ref>.
+میان گروه نخست نیز نامه‌هایی هستند که به حادثات مهم سیاسی و تاریخی و فرهنگی اشارت می‌کنند. بنا بر همین، ضروری است که نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]]، صرف‌ نظر از منسوبیتشان به این یا آن گروه، به‌عنوان سند مهم تاریخی، ارزیابی شوند<ref>ر.ک: توضیحات نامه‌ها، ص19</ref>.
-نامه‌های جامی مانند هر منشآت دیگر، ویژگی‌هایی دارد؛ چنانچه ایجاز در اخبار، کنایاتی که تنها به نویسنده یا گیرنده معلومند، پوشیده‌بیانی‌های انتقادی، معانی آرایی برای مخاطب و امثال اینها. از سوی دیگر، بیشتر نامه‌های جامی «یک‌طرفه‌اند»؛ یعنی یا به‌عنوان «پاسخ» نوشته شده‌اند و یا نامه «نخست» است و پاسخ ندارد. از همین سبب، برای روشن کردن نکته‌هایی از نامه‌های جامی، به مطالعه دیگر آثار وی و معاصرانش و همچنین تألیفات پژوهشگران بعدی نیاز پیش می‌آید<ref>ر.ک: همان</ref>.
+نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] مانند هر منشآت دیگر، ویژگی‌هایی دارد؛ چنانچه ایجاز در اخبار، کنایاتی که تنها به نویسنده یا گیرنده معلومند، پوشیده‌بیانی‌های انتقادی، معانی آرایی برای مخاطب و امثال اینها. از سوی دیگر، بیشتر نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] «یک‌طرفه‌اند»؛ یعنی یا به‌عنوان «پاسخ» نوشته شده‌اند و یا نامه «نخست» است و پاسخ ندارد. از همین سبب، برای روشن کردن نکته‌هایی از نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]]، به مطالعه دیگر آثار وی و معاصرانش و همچنین تألیفات پژوهشگران بعدی نیاز پیش می‌آید<ref>ر.ک: همان</ref>.
-بالاترین ارزش نامه‌های جامی، این است که پاره‌ای از زندگی خود او را روشن می‌نماید و برای شناخت دقیق‌تر معاصرانش مانند علی‌شیر نوایی، خواجه عبیدالله، حسین بایقرا، علی قوشچی و دیگران کمک می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص19- 20</ref>.
+بالاترین ارزش نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]]، این است که پاره‌ای از زندگی خود او را روشن می‌نماید و برای شناخت دقیق‌تر معاصرانش مانند [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علی‌شیر نوایی]]، خواجه عبیدالله، [[حسین بایقرا]]، [[علی قوشچی]] و دیگران کمک می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص19- 20</ref>.
-نامه‌های جامی، به‌ویژه آنهایی که به خط خود وی دسترس شده‌اند، نشان می‌دهند که وی شخصیت برجسته ادبی، روحانی و سیاسی زمان خود بوده و به‌خوبی تصور می‌شود که وی آبرو و نفوذ بالایی داشته است و از این آبرو و نفوذ، برای دفاع از داد و راستی، برای امنیت کشور و رفاه مردم، استفاده می‌کرده است. از نامه‌های او به‌طور قطع ثابت می‌شود که وی کوشیده است تا علی‌شیر نوایی در منصب دولتی باشد. این تلاش وی، به‌طوری‌که از نامه‌های او معلوم است، به‌خاطر بهبودی وضع مردم و کشور بوده است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. وی در نامه‌هایش می‌کوشد احوال بد مردم و به‌ویژه مردمان کم‌نوا و بینوا که زیر فشار ثروتمندان قرار دارند را به سمع پادشاه برساند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>.
+نامه‌های [[جامی، عبدالرحمن|جامی]]، به‌ویژه آنهایی که به خط خود وی دسترس شده‌اند، نشان می‌دهند که وی شخصیت برجسته ادبی، روحانی و سیاسی زمان خود بوده و به‌خوبی تصور می‌شود که وی آبرو و نفوذ بالایی داشته است و از این آبرو و نفوذ، برای دفاع از داد و راستی، برای امنیت کشور و رفاه مردم، استفاده می‌کرده است. از نامه‌های او به‌طور قطع ثابت می‌شود که وی کوشیده است تا [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علی‌شیر نوایی]] در منصب دولتی باشد. این تلاش وی، به‌طوری‌که از نامه‌های او معلوم است، به‌خاطر بهبودی وضع مردم و کشور بوده است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. وی در نامه‌هایش می‌کوشد احوال بد مردم و به‌ویژه مردمان کم‌نوا و بینوا که زیر فشار ثروتمندان قرار دارند را به سمع پادشاه برساند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>.
 فهرست محتوا در آغاز و فهرست‌های مقدمه شامل: اعلام، جای‌ها و کتاب‌ها و فهرست‌های متن شامل: آیات، اعلام، جای‌ها و کتاب‌ها در پایان کتاب آمده است.