پرش به محتوا

النادرات العینیة لعبد الکریم الجیلي، مع شرح النابلسي: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}


'''النادرات العینیه '''، سروده عرفانی عبدالکریم الجیلی( متوفای 767-826ق) از بزرگان صوفیه و فلاسفه اسلامی است که در آن حقایق عرفانی را به زبان تاویل و رمز سروده و جیلی در خلال آن، اغراض ذوقی خودش را به تصویر کشیده است. و این قصیده همچون آینه‌‌ای، تفکر فلسفی و صوفیانه وی را، منعکس می‌کند. به‌همراه آن گزیده‌ای از «المعارف الغیبیه» نابلسی که در شرح قصیده نوشته، آمده است.
'''النادرات العینیه '''، سروده عرفانی [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|عبدالکریم الجیلی]]( متوفای 767-826ق) از بزرگان صوفیه و فلاسفه اسلامی است که در آن حقایق عرفانی را به زبان تاویل و رمز سروده و [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|جیلی]] در خلال آن، اغراض ذوقی خودش را به تصویر کشیده است. و این قصیده همچون آینه‌‌ای، تفکر فلسفی و صوفیانه وی را، منعکس می‌کند. به‌همراه آن گزیده‌ای از «[[المعارف الغیبیه]]» نابلسی که در شرح قصیده نوشته، آمده است.
    
    
قصیده مزبور، یکی از مهمترین و طولانی‌ترین قصائد صوفیانه، است که شامل بر 534 بیت است . و تنها قصیده تائیه ابن فارض که مشتمل بر 667 بیت است از النادرات، طولانی تر است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 19) </ref>
قصیده مزبور، یکی از مهمترین و طولانی‌ترین قصائد صوفیانه، است که شامل بر 534 بیت است . و تنها قصیده تائیه ابن فارض که مشتمل بر 667 بیت است از النادرات، طولانی تر است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 19) </ref>