۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
العقد البدیع في فن البدیع: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''العقد البديع في فن البديع'''، اثر خوری بولس | '''العقد البديع في فن البديع'''، اثر [[عواد خوری بولس|خوری بولس عواد]]، کتابی است پیرامون فن بدیع از فنون علم بلاغت که با تحقیق [[نور الدین، حسن محمد|حسن محمد نورالدین]] نوشته شده است. | ||
علم بدیع، سومین فن (بعد از معانی و بیان) از فنون بلاغت بوده و بدیعیات به اشعاری گفته می‌شود که از این فن بهره برده و بیشتر ریشه در مدایح نبوی دارد. نویسنده در ابتدای کتاب، با اشاره به برخی از این بدیعیات، به بیان این نکته پرداخته است که این بدیعیات، یک سری از آثار برجسته در کتابخانه‌های عربی و جنبه بارز و برجسته‌ای در میان آثار ادبی است که محققین را برانگیخته و آنان را ترغیب نموده تا مطالعاتی با محتوای هنری، پیرامون آن توسعه دهند که مهم‌ترین آنها، مطالعات و بررسی نقدگونه این‌گونه آثار می‌باشد. | علم بدیع، سومین فن (بعد از معانی و بیان) از فنون بلاغت بوده و بدیعیات به اشعاری گفته می‌شود که از این فن بهره برده و بیشتر ریشه در مدایح نبوی دارد. نویسنده در ابتدای کتاب، با اشاره به برخی از این بدیعیات، به بیان این نکته پرداخته است که این بدیعیات، یک سری از آثار برجسته در کتابخانه‌های عربی و جنبه بارز و برجسته‌ای در میان آثار ادبی است که محققین را برانگیخته و آنان را ترغیب نموده تا مطالعاتی با محتوای هنری، پیرامون آن توسعه دهند که مهم‌ترین آنها، مطالعات و بررسی نقدگونه این‌گونه آثار می‌باشد. | ||
از جمله کسانی که اقدام به نوشتن بدیعیه نموده‌اند، ابن حجه حموی است که بدیعه‌ای در مدح پیامبر(ص)، به نظم درآورده و تلاش کرده است آن را بر اساس الگو و روش عزالدین موصلی در تضمین ابیات و الفاظی تنظیم کند که به انواع بدیعیه که حدودا شامل 142 نوع می‌شود، اشاره دارد، بدون تمییز میان بدیع و سایر فنون علم بلاغت. در این میان، نویسنده اثر حاضر، با استفاده از آن کتاب و نیز نوشته‌های صفی‌الدین حلی با نام «تقديم أبي‌بكر» و تلخیص مطالب آن، اقدام به نوشتن اثر حاضر نمود<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25</ref>. | از جمله کسانی که اقدام به نوشتن بدیعیه نموده‌اند، [[ابن حجه، تقی‌الدین بن علی|ابن حجه حموی]] است که بدیعه‌ای در مدح پیامبر(ص)، به نظم درآورده و تلاش کرده است آن را بر اساس الگو و روش عزالدین موصلی در تضمین ابیات و الفاظی تنظیم کند که به انواع بدیعیه که حدودا شامل 142 نوع می‌شود، اشاره دارد، بدون تمییز میان بدیع و سایر فنون علم بلاغت. در این میان، نویسنده اثر حاضر، با استفاده از آن کتاب و نیز نوشته‌های [[صفی‌الدین حلی، عبدالعزیز بن سرایا|صفی‌الدین حلی]] با نام «تقديم أبي‌بكر» و تلخیص مطالب آن، اقدام به نوشتن اثر حاضر نمود<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25</ref>. | ||
از جمله ویژگی‌های این کتاب، تمرکز نویسنده بر شواهد شعری ارزشمند و نیز انواعی از بدیع می‌باشد که سایر نویسندگان، از ذکر آنها غفلت کرده‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>. | از جمله ویژگی‌های این کتاب، تمرکز نویسنده بر شواهد شعری ارزشمند و نیز انواعی از بدیع می‌باشد که سایر نویسندگان، از ذکر آنها غفلت کرده‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||