پرش به محتوا

الدرة الألفیة: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۶۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ نوامبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''الدرة الالفیة''' یا «الفیة ابن معطی» نوشته یحیی بن عبد المعطی بن عببد النور زواوی مغربی(564-628ق) ملقب به زین‌الدین از عالمان نحو و لغت و حنفی مذهب است <ref> ابن خلکان، احمد بن محمد، ج6، ص 197</ref> این کتاب در موضوع ادبیات (نحو و صرف و خط) است و مقدمه‌ای توسط سلیمان بن ابراهیم بلکیمی بر آن نگاشته شده است.
'''الدرة الالفیة''' یا «الفیة ابن معطی» نوشته [[ابن معطی، یحیی بن عبد المعطی|یحیی بن عبد المعطی بن عببد النور زواوی مغربی]](564-628ق)، ملقب به زین‌الدین از عالمان نحو و لغت و حنفی مذهب است <ref> ابن خلکان، احمد بن محمد، ج6، ص 197</ref> این کتاب در موضوع ادبیات (نحو و صرف و خط) است و مقدمه‌ای توسط [[بلکیمی‌، سلیما‌ن‌ ابراهیم‌|سلیمان بن ابراهیم بلکیمی]] بر آن نگاشته شده است.


این اثر منظومه‌ای در علم نحو و مشتمل بر هزار بیت هست که از مهم‌ترین آثار نویسنده به شمار می‌آید. اثر یادشده به‌عنوان اولین نوشته در نحو به شیوه نظم شناخته می‌شود که مسیر نگارش آثار منظوم بعدی را برای سایر نویسندگان مانند ابن مالک(م 672ق)، آثاری(م 828ق) و سیوطی(م 911) هموار ساخت. <ref> مقدمه، ص 13</ref>
این اثر منظومه‌ای در علم نحو و مشتمل بر هزار بیت هست که از مهم‌ترین آثار نویسنده به شمار می‌آید. اثر یادشده به‌عنوان اولین نوشته در نحو به شیوه نظم شناخته می‌شود که مسیر نگارش آثار منظوم بعدی را برای سایر نویسندگان مانند [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالک]](م 672ق)، [[آثاری، شعبان بن محمد|آثاری]](م 828ق) و [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]](م 911) هموار ساخت. <ref> مقدمه، ص 13</ref>


ابن معطی اثر خود در بحر رجز و بحر سریع به نظم کشیده است. <ref> رک: همان، ص 7</ref> وی در اثر خود بیشتر بر دیدگاه بصریان در نحو تکیه نموده است بااین‌وجود از طرح آراء کوفیان غفلت نکرده و آن را موردتوجه قرار داده است. <ref> ولد اباه، محمد مختار، ص 355</ref>
ابن معطی اثر خود در بحر رجز و بحر سریع به نظم کشیده است. <ref> رک: همان، ص 7</ref> وی در اثر خود بیشتر بر دیدگاه بصریان در نحو تکیه نموده است بااین‌وجود از طرح آراء کوفیان غفلت نکرده و آن را موردتوجه قرار داده است. <ref> ولد اباه، محمد مختار، ص 355</ref>