پرش به محتوا

الحسن البصري إمام أهل البصرة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''الحسن البصری امام اهل البصرة''' گردآوری محمد محمد عویضه (معاصر)، مشتمل بر شرح‌حال حسن بن ابی الحسن یسار بصری (متوفی 110ق) و موضوع کتابت و انتشار حدیث است.
'''الحسن البصری امام اهل البصرة''' گردآوری [[عویضه، کامل محمد محمد|محمد محمد عویضه]] (معاصر)، مشتمل بر شرح‌حال [[حسن بن ابی الحسن یسار بصری]] (متوفی 110ق) و موضوع کتابت و انتشار حدیث است.


نویسنده کتابش را با بررسی موضوع انتشار حدیث در عصر صحابه و تابعین در شهرهای اسلامی چون مدینه منوره، مکه، کوفه، بصره، شام، مصر، مغرب و اندلس، یمن، گرگان، قزوین و خراسان آغاز کرده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15-6</ref> حسن بصری از مشهورترین افرادی است که در مکتب بصره تربیت‌یافته و پانصد تن از صحابه را درک کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>
نویسنده کتابش را با بررسی موضوع انتشار حدیث در عصر صحابه و تابعین در شهرهای اسلامی چون مدینه منوره، مکه، کوفه، بصره، شام، مصر، مغرب و اندلس، یمن، گرگان، قزوین و خراسان آغاز کرده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15-6</ref> [[بصری، حسن|حسن بصری]] از مشهورترین افرادی است که در مکتب بصره تربیت‌یافته و پانصد تن از صحابه را درک کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>


دومین موضوع کتاب «مسجد بصره» است. حسن بصری در این مسجد مجلس علمی باشکوهی داشته است؛<ref>ر.ک: همان، ص 18</ref> ازاین‌رو نویسنده در ادامه به شرح‌حال او می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص 21</ref>
دومین موضوع کتاب «مسجد بصره» است. [[بصری، حسن|حسن بصری]] در این مسجد مجلس علمی باشکوهی داشته است؛<ref>ر.ک: همان، ص 18</ref> ازاین‌رو نویسنده در ادامه به شرح‌حال او می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص 21</ref>


از دیگر مباحث، شیوه صحابه و تابعین در محافظت بر سنت نبوی(ص) است. احتیاط در روایت حدیث، تحقیق و تأمل در قبول اخبار، عدم نقل روایت جز در موارد ضروری از طرف برخی از آنان و اصرار بر تأسی و اقتداء به رسول‌الله(ص)، حکایت از این شیوه دارد.<ref>ر.ک: همان، ص 74-73</ref>
از دیگر مباحث، شیوه صحابه و تابعین در محافظت بر سنت نبوی(ص) است. احتیاط در روایت حدیث، تحقیق و تأمل در قبول اخبار، عدم نقل روایت جز در موارد ضروری از طرف برخی از آنان و اصرار بر تأسی و اقتداء به رسول‌الله(ص)، حکایت از این شیوه دارد.<ref>ر.ک: همان، ص 74-73</ref>