الزهاد و الصوفية و السلطة في الأندلس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''الزهاد و الصوفیة و السلطة فی الاندلس''' نوشته منویلا مارین (معاصر) است که به قلم مصطفی بنسباع (معاصر) به عربی برگردان‌شده است. در این کتاب از اوضاع تصوف در اندلس در مقطع زمانی قریب به سه قرن و تأثیرات و موضع‌گیری ایشان نسبت به سلاطین سخن رفته است.

این اثر مشتمل بر مباحثی پیرامون زهد، زهاد، صوفیه و ارتباط آن‌ها با مشایخ مشارقه و سلطه سیاسی در اندلس از انتهای دهه سوم قرن دوم (138ق) تا انتهای دهه دوم قرن پنجم هجری (420ق) است. منویلا مرین این مطالعات را در درس گروهی‌ها و اجلاس‌های سطح بالا و مجلات کشورهای مختلف منتشر کرده است؛ به‌عنوان‌مثال مقاله اول در مجله القنطرة در سال 1991م به‌عنوان زهاد اندلس (420-300ق) منتشرشده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص7</ref>‏ مصطفی بنسباع این مقالات را به عربی برگردانده و در قالب فصل‌هایی در این کتاب ارائه کرده است. در فصل اول کتاب فارغ از اینکه تصوف اسلامی متأثر از رهبانیت مسیحی بوده یا نه مسئله شیوه سلوکی زهاد اولیه در اندلس و جایگاه آن‌ها به هنگام شکل‌گیری اجتماع اندلسی موردمطالعه قرارگرفته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15-14</ref>‏

در فصل دوم کتاب از نشاط زهاد اندلسی و دگرگونی حیات روحی ایشان در طول قرن چهارم و ابتدای قرن پنجم هجری از خلال مصادر کتب تراجم اندلس حکایت شده است. تعداد زهاد در این عصر افزایش فراوانی پیدا کرد و آثار ادبی فراوانی پیرامون موضوعات زهد و تصوف نوشته شد.<ref>ر.ک: همان، ص 90</ref>‏

ابوسعید بن اعرابی (340-246ق) ازجمله زهاد اندلس است که 76 تن از علمای اندلس بدون واسطه شاگرد او بوده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص 103-96</ref>‏ به فصل سوم کتاب بخشی مشتمل بر اسامی 67 از زهاد صوفیه اضافه‌شده است.<ref>ر.ک: همان، ص114</ref>‏

ورود اصطلاح «منقبض» یا «من اهل الانقباض» فراوان در کتب تراجم برای علمای اندلسی به اعتبار اینکه مردی زاهد و باتقوا بوده به‌کاررفته است. گاه این ویژگی خاص است به‌گونه‌ای که برخی از این علما به دوری کردن از سلطان و اهل او مشهور شده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص128-127</ref>‏ سوءظن به سلطه سیاسی در طول عصر اموی ادامه داشت، لکن در عصر حکومت عامریین بیشتر شد؛ چراکه منصور به شکل گسترده‌ای در شئون علما و فقها دخالت کرد و تعدادی از ایشان را از اندلس اخراج کرد.<ref>ر.ک: همان، ص146</ref>‏