۶۱٬۱۸۹
ویرایش
اسلام و تربیت دختران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURاسلام و تربیت دخترانJ1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''اسلام و تربیت دختران'''، تألیف علی قائمی، | '''اسلام و تربیت دختران'''، تألیف علی قائمی، برآمد گفتار‌هاى رادیویى نویسنده در 1361 است که اینک در دوازده بخش چهار فصلى بسامان شده است. | ||
بخش اول. پیشگفتار: در فصل نخست این بخش از فرق معنایى واژۀ تفاوت با تبعیض و نیز تفاوت معنایى تشابه با تساوى مى‌گوید و یادآور مى‌شود که میان دختر و پسر تفاوت و تساوى هست؛ اما تبعیض و تشابه نیست. سپس به فلسفه وجودى تفاوت میان کسان در آفرینش اشاره مى‌کند و برخى از تفاوت‌هاى زن و مرد را برمى‌شمارد و دیدگاه اسلام را نسبت به زن و مرد یاد مى‌کند و مى‌افزاید تربیت اسلامى تربیت دوجنسى است و اصول این تربیت را نام مى‌برد و با یاد چند پیشن‌هاد براى بهبود وضع مهدکودک‌ها و کودکستان‌ها، بحث دوگونگى زن و مرد را پیش مى‌کشد و آن را از جنبه‌‌هاى تنى، روانى، ذهنى و محیطى بررسى مى‌کند و به تساوى زن و مرد در انسانیت، رتبه و مقام نزد بارى و حقوق اشاره مى‌کند. آنگاه به ارزش دختر از دیدگاه اسلام مى‌پردازد. | بخش اول. پیشگفتار: در فصل نخست این بخش از فرق معنایى واژۀ تفاوت با تبعیض و نیز تفاوت معنایى تشابه با تساوى مى‌گوید و یادآور مى‌شود که میان دختر و پسر تفاوت و تساوى هست؛ اما تبعیض و تشابه نیست. سپس به فلسفه وجودى تفاوت میان کسان در آفرینش اشاره مى‌کند و برخى از تفاوت‌هاى زن و مرد را برمى‌شمارد و دیدگاه اسلام را نسبت به زن و مرد یاد مى‌کند و مى‌افزاید تربیت اسلامى تربیت دوجنسى است و اصول این تربیت را نام مى‌برد و با یاد چند پیشن‌هاد براى بهبود وضع مهدکودک‌ها و کودکستان‌ها، بحث دوگونگى زن و مرد را پیش مى‌کشد و آن را از جنبه‌‌هاى تنى، روانى، ذهنى و محیطى بررسى مى‌کند و به تساوى زن و مرد در انسانیت، رتبه و مقام نزد بارى و حقوق اشاره مى‌کند. آنگاه به ارزش دختر از دیدگاه اسلام مى‌پردازد. | ||
در بخش دوم، به تربیت دختران نظر دارد و از دوجنسى بودن تربیت مى‌گوید و با برشماردن دلیل‌هاى این دیدگاه به نظر اسلام نسبت به دوگونگى تربیت، نفى تبعیض و امتیاز و تابعیت از مفهوم دوگونگى مى‌پردازد و به فلسفه دوگونگى اشاره مى‌کند و زیان همانندى در تربیت را یادآور مى‌شود. آنگاه گوشزد مى‌کند که تربیت حق دختر است و اسلام این حق را بکمال مى‌پذیرد و حتى تربیت را براى دختر ضرورى‌تر مى‌خواند و تربیت دختر را مسئولیت پدر و مادر مى‌داند. ضرورت و اهمیت تربیت دختران از جنبه‌‌هاى گوناگون چون: جنبه اداى حق، فردیت، عضویت در جامعه، پرورش نسل، | در بخش دوم، به تربیت دختران نظر دارد و از دوجنسى بودن تربیت مى‌گوید و با برشماردن دلیل‌هاى این دیدگاه به نظر اسلام نسبت به دوگونگى تربیت، نفى تبعیض و امتیاز و تابعیت از مفهوم دوگونگى مى‌پردازد و به فلسفه دوگونگى اشاره مى‌کند و زیان همانندى در تربیت را یادآور مى‌شود. آنگاه گوشزد مى‌کند که تربیت حق دختر است و اسلام این حق را بکمال مى‌پذیرد و حتى تربیت را براى دختر ضرورى‌تر مى‌خواند و تربیت دختر را مسئولیت پدر و مادر مى‌داند. ضرورت و اهمیت تربیت دختران از جنبه‌‌هاى گوناگون چون: جنبه اداى حق، فردیت، عضویت در جامعه، پرورش نسل، اصلاح جامعه، ایجاد اصلاح و تحول فرهنگى، اقتصادى و سیاسى درخور بررسى است. تربیت دختر اصولى دارد که باید پاس داشته شوند. | ||
بخش سوم. هدف‌هاى تربیت: در شرح این عنوان، به دوگونگى هدف‌هاى تربیتى دختر و پسر اشاره دارد و معیار و ملاک و منابع تعیین هدف‌هاى تربیتى دختر را یاد مى‌کند و هدف‌هایى را در جنبه‌‌هاى فردى، روانى، مقاومتى، فرهنگى، اجتماعى، آمادگى براى پذیرش مسئولیت و اخلاقى مى‌کاود و مى‌افزاید کودک نیازمند حمایت است و این مهم بیشتر بر عهده مادر است که غریزۀ مادرى و فرزندخواهى از غرایز بسیار نیرومند اوست؛ بنابراین، دختر را براى مادر شدن باید تربیت کرد. پس از این از محتواى تربیت دختران مى‌گوید و به آموزش: خودسازى، اداره زندگى، تربیت نسل، مسائل اجتماعى و فرهنگى و اقتصادى و علوم و مهارت‌ها اشاره مى‌کند. | بخش سوم. هدف‌هاى تربیت: در شرح این عنوان، به دوگونگى هدف‌هاى تربیتى دختر و پسر اشاره دارد و معیار و ملاک و منابع تعیین هدف‌هاى تربیتى دختر را یاد مى‌کند و هدف‌هایى را در جنبه‌‌هاى فردى، روانى، مقاومتى، فرهنگى، اجتماعى، آمادگى براى پذیرش مسئولیت و اخلاقى مى‌کاود و مى‌افزاید کودک نیازمند حمایت است و این مهم بیشتر بر عهده مادر است که غریزۀ مادرى و فرزندخواهى از غرایز بسیار نیرومند اوست؛ بنابراین، دختر را براى مادر شدن باید تربیت کرد. پس از این از محتواى تربیت دختران مى‌گوید و به آموزش: خودسازى، اداره زندگى، تربیت نسل، مسائل اجتماعى و فرهنگى و اقتصادى و علوم و مهارت‌ها اشاره مى‌کند. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
بخش چهارم. پرورش ابعاد وجودى دختران: در این فصل، ابتدا از پرورش تن مى‌گوید و به ضرورت توجه به تن اشاره مى‌کند و از توجه به رشد و اعتدال بدن، پرورش اعضاى تن، نیروى بدنى و سلامت جسمى یاد مى‌کند و راه‌هاى رسیدن به این هدف‌ها را تغذیه درست، آب و هواى سالم، لباس درخور، رعایت نظافت و بهداشت، ورزش و بازى مى‌داند. پس از آن به پرورش ذهن، فکر و خرد روى مى‌کند و از ضرورت تربیت و نیز پرورش ذهن و فکر و فایدۀ آن یاد مى‌کند و به روش‌هاى پرورش ذهن و فکر و خرد مى‌پردازد و از دور داشتن از پندار‌هاى واهى و هماهنگى در پرورش مى‌گوید تا مى‌رسد به پرورش روان و در توضیح آن از فضایل انسانى یاد مى‌کند و به لزوم پرورش آن‌ها در دختر مى‌پردازد و به تزکیۀ روح، شجاعت روح، اعطاى آزادى، پرورش جنبه‌‌هاى عالى انسانى در دختران اشاره مى‌کند و نقش الگویى پدر و مادر را گوشزد مى‌کند. | بخش چهارم. پرورش ابعاد وجودى دختران: در این فصل، ابتدا از پرورش تن مى‌گوید و به ضرورت توجه به تن اشاره مى‌کند و از توجه به رشد و اعتدال بدن، پرورش اعضاى تن، نیروى بدنى و سلامت جسمى یاد مى‌کند و راه‌هاى رسیدن به این هدف‌ها را تغذیه درست، آب و هواى سالم، لباس درخور، رعایت نظافت و بهداشت، ورزش و بازى مى‌داند. پس از آن به پرورش ذهن، فکر و خرد روى مى‌کند و از ضرورت تربیت و نیز پرورش ذهن و فکر و فایدۀ آن یاد مى‌کند و به روش‌هاى پرورش ذهن و فکر و خرد مى‌پردازد و از دور داشتن از پندار‌هاى واهى و هماهنگى در پرورش مى‌گوید تا مى‌رسد به پرورش روان و در توضیح آن از فضایل انسانى یاد مى‌کند و به لزوم پرورش آن‌ها در دختر مى‌پردازد و به تزکیۀ روح، شجاعت روح، اعطاى آزادى، پرورش جنبه‌‌هاى عالى انسانى در دختران اشاره مى‌کند و نقش الگویى پدر و مادر را گوشزد مى‌کند. | ||
در بخش پنجم(دامنه پرورش)، سخن را با پرورش دینى و اخلاقى آغاز مى‌کند و آن را براى دختران ضرورى‌تر از پسران مى‌خواند. آنگاه به ابعاد مسائل مذهبى، زمینۀ مذهبى در فطرت دختر، عبادت، تحلیل مسائل اعتقادى، اخلاق و پرورش اخلاق مذهبى و جنبه عملى اخلاق و مذهب در تربیت دختران مى‌پردازد. به پرورش عاطفى آن‌ها نظر مى‌کند. از اهمیت عواطف در زندگى مى‌گوید و جنبه‌‌هاى مثبت و منفى در عواطف را مى‌آورد و ضرورت پرورش عواطف را خاطرنشان مى‌کند و از اصل مهار عواطف، مبارزه با برخى عواطف، رعایت عواطف دختران و اشباع آن‌ها از محبت یاد مى‌کند و به روش‌هاى پرورش عواطف مى‌پردازد. آنگاه از پرورش فرهنگى مى‌گوید و به لزوم آموزش مفاهیم، پرورش ادراکات، جنبه علمى، فکرى و فلسفى زندگى، ادبیات، | در بخش پنجم(دامنه پرورش)، سخن را با پرورش دینى و اخلاقى آغاز مى‌کند و آن را براى دختران ضرورى‌تر از پسران مى‌خواند. آنگاه به ابعاد مسائل مذهبى، زمینۀ مذهبى در فطرت دختر، عبادت، تحلیل مسائل اعتقادى، اخلاق و پرورش اخلاق مذهبى و جنبه عملى اخلاق و مذهب در تربیت دختران مى‌پردازد. به پرورش عاطفى آن‌ها نظر مى‌کند. از اهمیت عواطف در زندگى مى‌گوید و جنبه‌‌هاى مثبت و منفى در عواطف را مى‌آورد و ضرورت پرورش عواطف را خاطرنشان مى‌کند و از اصل مهار عواطف، مبارزه با برخى عواطف، رعایت عواطف دختران و اشباع آن‌ها از محبت یاد مى‌کند و به روش‌هاى پرورش عواطف مى‌پردازد. آنگاه از پرورش فرهنگى مى‌گوید و به لزوم آموزش مفاهیم، پرورش ادراکات، جنبه علمى، فکرى و فلسفى زندگى، ادبیات، هنر، آداب و رسوم اشاره مى‌کند و ابزار این کار را یادآور مى‌شود و با یادکرد پرورش اجتماعى-سیاسى و جنبه‌‌هاى گوناگونش، به پرورش اقتصادى نظر مى‌کند و از بهره‌بردارى از استعداد‌ها، آموزش شغلى دختران، آموزش عینى، تدبیر منزل، خرید و انتخاب کالا و پر کردن اوقات فراغت یاد مى‌کند. | ||
بخشش ششم. محیط تربیت: این فصل را با کاوش در تربیت در خانه سرمى‌گیرد و به اهمیت خانواده در تربیت دختر اشاره مى‌کند و لازم مى‌داند تربیت دختر، دخترانه باشد و خانواده به دختر دربارۀ زندگى اجتماعى هشیارى بدهد. آنگاه مى‌افزاید در خانواده باید نظم و انضباط حاکم باشد و پدر و مادر میان فرزندان تبعیض روا ندارند و مراقب امور دختر در رفت‌وآمد و معاشرت و جز این‌ها باشد. پس از این از نقش فعال و مؤثر مادر در تربیت فرزندان و بویژه دختران مى‌گوید و هوشیارى مى‌دهد که روابط پدر و مادر باید تهى از هرگونه نابهنجارى باشد. | بخشش ششم. محیط تربیت: این فصل را با کاوش در تربیت در خانه سرمى‌گیرد و به اهمیت خانواده در تربیت دختر اشاره مى‌کند و لازم مى‌داند تربیت دختر، دخترانه باشد و خانواده به دختر دربارۀ زندگى اجتماعى هشیارى بدهد. آنگاه مى‌افزاید در خانواده باید نظم و انضباط حاکم باشد و پدر و مادر میان فرزندان تبعیض روا ندارند و مراقب امور دختر در رفت‌وآمد و معاشرت و جز این‌ها باشد. پس از این از نقش فعال و مؤثر مادر در تربیت فرزندان و بویژه دختران مى‌گوید و هوشیارى مى‌دهد که روابط پدر و مادر باید تهى از هرگونه نابهنجارى باشد. | ||
محیط دیگر تربیتى، مدرسه است که در شرح آن از وظیفه و اهمیت مدرسه مى‌گوید. | محیط دیگر تربیتى، مدرسه است که در شرح آن از وظیفه و اهمیت مدرسه مى‌گوید. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
بخش هفتم. تربیت و تأمین نیاز‌ها: در آغاز این بخش، از تأمین نیاز‌هاى جسمانى و نیز بیولوژیکى مانند: نیاز به لباس، غذا، مسکن، بازى و حرکت، نظافت و بهداشت، کسب مهارت‌هاى عضوى-حرکتى، خرجى روزانه در مدرسه و محیط اجتماع مى‌گوید. آنگاه به تأمین نیاز‌هاى عاطفى مى‌پردازد و از این نکات یاد مى‌کند: نیاز به پذیرش و مقبولیت، | بخش هفتم. تربیت و تأمین نیاز‌ها: در آغاز این بخش، از تأمین نیاز‌هاى جسمانى و نیز بیولوژیکى مانند: نیاز به لباس، غذا، مسکن، بازى و حرکت، نظافت و بهداشت، کسب مهارت‌هاى عضوى-حرکتى، خرجى روزانه در مدرسه و محیط اجتماع مى‌گوید. آنگاه به تأمین نیاز‌هاى عاطفى مى‌پردازد و از این نکات یاد مى‌کند: نیاز به پذیرش و مقبولیت، محبت، نوازش، امنیت، تقدیر و تحسین، سلطه یافتن، انضباط و اجراى عدالت. سپس به تأمین نیاز‌هاى روانى دختر مى‌پردازد؛ نیاز‌هایى چون: آگاهى در زمینه‌‌هاى گوناگون، احترام، عدالت، آزادى، استقلال، تعلق به گروه، سرفرازى و کمال‌جویى، معاشرت، هدفدارى، ایمان و نظم منطقى. | ||
بخش هشتم. روابط در تربیت دختران: در این بخش، به روابط انسانى در تربیت دختر مى‌پردازد و از رابطۀ پدر با مادر در تربیت دختر آغاز مى‌کند و یادآور مى‌شود که پدر باید مصالح فرزند را لحاظ کند و توجه داشته باشد که وظیفه او منحصر به تأمین نیاز‌هاى معیشتى دختر نیست؛ پدر باید پناه و مورد اعتماد و امین دختر باشد و حرمت دختر را پاس دارد و در رفتار با او عدالت پیشه کند و به یاد داشته باشد که او از الگو‌هاى رفتارى دختر مى‌تواند بود. پدر در روابط خود با همسرش باید چنان باشد که عفت و تقواى دختر را به خطر نیفکند و در او میل به تشکیل خانواده را تقویت کند. پدر باید نسبت به دختر مهر بورزد و در ابراز محبت به دختر اصولى را پاس بدارد. | بخش هشتم. روابط در تربیت دختران: در این بخش، به روابط انسانى در تربیت دختر مى‌پردازد و از رابطۀ پدر با مادر در تربیت دختر آغاز مى‌کند و یادآور مى‌شود که پدر باید مصالح فرزند را لحاظ کند و توجه داشته باشد که وظیفه او منحصر به تأمین نیاز‌هاى معیشتى دختر نیست؛ پدر باید پناه و مورد اعتماد و امین دختر باشد و حرمت دختر را پاس دارد و در رفتار با او عدالت پیشه کند و به یاد داشته باشد که او از الگو‌هاى رفتارى دختر مى‌تواند بود. پدر در روابط خود با همسرش باید چنان باشد که عفت و تقواى دختر را به خطر نیفکند و در او میل به تشکیل خانواده را تقویت کند. پدر باید نسبت به دختر مهر بورزد و در ابراز محبت به دختر اصولى را پاس بدارد. | ||
در فرآیند تربیت دختر، نقش مادر، از لحاظ وراثتى و هم از دید محیطى بیش از پدر است. مادر در تربیت اخلاقى و معنوى دختر بسیار دخیل است. رفتار و اخلاق مادر، | در فرآیند تربیت دختر، نقش مادر، از لحاظ وراثتى و هم از دید محیطى بیش از پدر است. مادر در تربیت اخلاقى و معنوى دختر بسیار دخیل است. رفتار و اخلاق مادر، روابطش با شوهر، موضعگیری‌هاى او، در رفتار و تربیت دختر مؤثر است. دختر مستقیم یا غیرمستقیم از مادر درس زندگى مى‌گیرد. لازم است مادر مهر و علاقه‌اش به دختر را علنى کند و رازدار دخترش باشد. | ||
گذشته از پدر و مادر، دیگران نیز در تربیت دختر سهم دارند؛ مانند: خواهر و برادر، | گذشته از پدر و مادر، دیگران نیز در تربیت دختر سهم دارند؛ مانند: خواهر و برادر، خویشاوندان، دوستان مدرسه، همسایگان، اهل کوچه و محل و وسایل ارتباط جمعى. | ||
هریک از این‌ها در روابط خود با دختر و دختر در روابط خود با آن‌ها باید اصول و ضوابطى را پاس دارند؛ بمثل، برادر بزرگتر در خانواده حق ندارد نسبت به خواهر نقش پدر بازى کند و خواهر را فرمانبر خود شمارد. دختر نیز نباید نسبت به کوچکتر‌ها مادرى کند. | هریک از این‌ها در روابط خود با دختر و دختر در روابط خود با آن‌ها باید اصول و ضوابطى را پاس دارند؛ بمثل، برادر بزرگتر در خانواده حق ندارد نسبت به خواهر نقش پدر بازى کند و خواهر را فرمانبر خود شمارد. دختر نیز نباید نسبت به کوچکتر‌ها مادرى کند. | ||
در بخش نهم(روش تربیت دختران)، به تربیت و سازندگى دختران مى‌پردازد. ابزار سازندگى را یاد مى‌کند و به آموزش وظایف خاص زن، پرهیز از پرورش مردانۀ دختر و آماده کردن او براى شغل‌هاى مردانه، پرورش عزت نفس، آموزش موضعگیرى درخور در برابر مسائل، مطالعه و سرگرمى، تمرین و نوع رفتار والدین اشاره مى‌کند. آنگاه به تربیت و بازسازى دختران روى مى‌کند و از امکان بازسازى مى‌گوید و به شناخت علل کژروى مى‌خواند و روش‌هاى درمان(آگاهى، ایمان و عقیده، پند و اندرز، قهر و مهر، | در بخش نهم(روش تربیت دختران)، به تربیت و سازندگى دختران مى‌پردازد. ابزار سازندگى را یاد مى‌کند و به آموزش وظایف خاص زن، پرهیز از پرورش مردانۀ دختر و آماده کردن او براى شغل‌هاى مردانه، پرورش عزت نفس، آموزش موضعگیرى درخور در برابر مسائل، مطالعه و سرگرمى، تمرین و نوع رفتار والدین اشاره مى‌کند. آنگاه به تربیت و بازسازى دختران روى مى‌کند و از امکان بازسازى مى‌گوید و به شناخت علل کژروى مى‌خواند و روش‌هاى درمان(آگاهى، ایمان و عقیده، پند و اندرز، قهر و مهر، تهدید و اخطار، تنبیه)را بازمى‌شکافد و به لزوم تداوم بازسازى اشاره مى‌کند. پس از این به تربیت و پیشگیرى مى‌رسد و از زمینه‌‌هاى لغزش در دختران مى‌گوید و به مراقبت‌هایى در این‌باره(توسعه و رشد عقلانى، رشد ایمان، زیر نظر داشتن رفتار، رعایت مسائل اخلاقى در بازی‌هاى کودکانه، پرهیز از بدآموزى، دادن آزادى مشروع و معقول، نظارت بر معاشرت)مى‌پردازد و راه‌هاى رسیدن به این هدف‌ها(آگاه کردن دختر به اهمیت خود، دلگرم کردن او به خانواده، استفاده از داستان، بهره‌گیرى از هشدار و تذکر)را برمى‌شمارد. | ||
بخش دهم. موضعگیری‌ها براى تربیت: دختر نیازمند معاشرت با دیگران است؛ اما باید به هر معاشرتى تن ندهد و از برخى معاشرت‌ها پروا کند. پدر و مادر باید راهنماى او در این امر باشند و با روشى معقول نگذارند دختر تن به هر معاشرتى دهد. پدر و مادر باید خود با دخترشان معاشر باشند تا او زمینه خالى براى معاشرت با غیر نداشته باشد. | بخش دهم. موضعگیری‌ها براى تربیت: دختر نیازمند معاشرت با دیگران است؛ اما باید به هر معاشرتى تن ندهد و از برخى معاشرت‌ها پروا کند. پدر و مادر باید راهنماى او در این امر باشند و با روشى معقول نگذارند دختر تن به هر معاشرتى دهد. پدر و مادر باید خود با دخترشان معاشر باشند تا او زمینه خالى براى معاشرت با غیر نداشته باشد. | ||
پدر و مادر نباید چنان رفتار کنند که دختر از دختر بودن خود ناراضى باشد. پدر و مادر نسبت به غذا، پوشاک، بازی‌ها و حرکت‌ها، تفریح و سرگرمى، آداب و رسوم، آموزش زهد و تعدیل حب ذات دختران وظایفى بس سنگین دارند. آنان همچنین باید بکوشند دخترشان را از تجمل‌گرایى و مصرف‌زدگى بازدارند و به او بفهمانند که غیر از لذت‌هاى مادى لذت‌هاى دیگر هم هست. | پدر و مادر نباید چنان رفتار کنند که دختر از دختر بودن خود ناراضى باشد. پدر و مادر نسبت به غذا، پوشاک، بازی‌ها و حرکت‌ها، تفریح و سرگرمى، آداب و رسوم، آموزش زهد و تعدیل حب ذات دختران وظایفى بس سنگین دارند. آنان همچنین باید بکوشند دخترشان را از تجمل‌گرایى و مصرف‌زدگى بازدارند و به او بفهمانند که غیر از لذت‌هاى مادى لذت‌هاى دیگر هم هست. | ||