معراج التشوف إلى حقائق التصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

در این کتاب نویسنده به مجموعه‌ای از اصطلاحاتی می‌پردازد که مردم در سیر و سلوک به سوی سرای آخرت بدان نیازمندند. ایشان که خود عالمی است که علاوه بر تخصص در علوم شریعت و لغت، در علوم تصوف نیز تبحر دارد، در این کتاب حدود 100 اصطلاح از اصطلاحات علم تصوف را آورده و آنها را به تفصیل شرح داده است.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5</ref>

ابن عجیبه در این کتاب علم تصوف را آقا و سرور و رئیس همه علوم دانسته و آن را مغز و اساس شریعت دانسته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>، و بیان داشته که چرا علم تصوف سرور علوم نبوده باشد، زیرا که علم تصوف در مقام احسان است. احسان یعنی مقام شهود و نتیجه این شهود عبارت از روشن شدن حقایق آنگونه که هستند و صاحب مقام احسان هر چیز را آن گونه که هست می‌شناسد و در واقع صوفی حقایق عالم را آنگونه که هستند مشاهده می‌کند.<ref>ر.ک: همان</ref>

از جمله مقاماتی که در این کتاب به آن پرداخته شده مقام رجاء، صبر، شکر، ورع، زهد، توکل ، رضا و تسلیم، مراقبه و محاسبه، اخلاص، صدق، مجاهده و عبودیت، قناعت، یقین و موارد دیگری است که آگاهی بر این معانی برای کسی که به دنبال پژوهش و تحقیق یا راه‌جویان این طریق‌اند لازم می‌باشد.  

ایشان اخلاص را شرط عمل دانسته و زهد را رکن در مسیر سیر الی الله می‌داند و تعریف زهد را خالی کردن قلب از دلبستگی به غیر پروردگار یا سرد نمودن دنیا از قلب یعنی محبت دنیا را از دل خالی کردن و بی رغبتی روح از آن دانسته است که سبب محبت به خداوند بزرگ است و سبب برای سیر و سلوک و وصول به حق تعالی است، زیرا تا زمانی که قلب به چیزی تعلق داشته باشد نمی‌تواند به سوی محبوب حرکت کند.<ref>ر.ک: همان، ص36-37</ref>

[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]