شهید ثانی، زین‌الدین بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

فقيه عاليقدر و دانشمند بزرگوار شيعه، '''شيخ زين الدين بن على بن احمد عاملى جبعى'''، معروف به شهيد ثانى در سيزدهم شوال 911 هجرى قمرى، در خانواده علم و فقاهت زاده شد.

#شهيد ثانى در زمان پدر بزرگوارش، نور الدين على بن احمد، تحصيلات مقدماتى را نزد او گذراند. سپس به قريۀ  «ميس»  رفت و نزد شيخ على بن عبد العالى ميسى (متوفاى 938 هجرى قمرى) تحصيلات خود را ادامه داد و كتابهاى  «[[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام|شرائع الأسلام]]»  [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلى]] و  «[[إرشاد الأذهان إلی أحكام الإيمان|ارشاد]]»  و  «[[قواعد الأحكام|قواعد]]»  [[علامه حلى]] را نزد او خواند.

#:شهيد ثانى در دمشق كتاب «[[صحيح مسلم]]» و «[[صحيح بخارى]]» را هم نزد  «شمس الدين طولون»  قرائت كرد.

#شهيد ثانى در شوال 944 هجرى قمرى به زيارت خانۀ خدا موفق شد و در سال 946 هجرى هم به زيارت ائمۀ #:هدى عليهم السلام در عراق مشرّف گرديد و در خلال اين سفرها در زادگاهش، جبع به سر مى‌برد.

#:شهيد ثانى پس از استخاره،  «مدرسۀ نوريه»  بعلبك را انتخاب كرد و از سوى قاضى مزبور، ادارۀ #:امور اين مدرسه به وى واگذار گشت.

شهيد ثانى پس از اقامت در بعلبك، در سايۀ شهرت علمى، مرجعيت يافت و دانشمندان فرزانه و فضلاى آن ديار، از دوردست‌ترين بلاد براى استفاضۀ علمى به محضر او روى مى‌آوردند و از بركات علمى و اخلاقى او بهره مى‌گرفتند.

[[خوانساری، محمدباقر بن زین‌العابدین|مرحوم خوانسارى]]، صاحب [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]، دربارۀ شهيد ثانى چنين مى‌گويد: تا كنون در جمع دانشمندان بزرگ و برجستۀ شيعه كسى را به ياد ندارم كه از لحاظ شكوه شخصيت، سعۀ صدر، خوش فهمى، حسن سليقه، داشتن نظم و برنامۀ تحصيلى، كثرت اساتيد، ظرافت طبع، معنويت سخن و پختگى و بى نقص بودن آثار علمى به پاى او برسد، بلكه اين استاد بزرگوار در تخلق به اخلاق الهى و قرب منزلت، چنان مى‌نماياند كه تالى تلو معصوم است و بلافاصله در ردۀ پس از معصومان عليهم السلام قرار دارد.

شهيد ثانى با داشتن چنين مقام و شخصيت برجستۀ علمى و فقهى، در تأمين پاره‌اى از ضروريات معاش شخصا تلاش مى‌كرد،از جمله نوشته‌اند: وقتى هوا تاريك مى‌شد و شب فرا مى‌رسيد، با الاغى كه مركب سوارى او بود به خارج شهر مى‌رفت و هيزم مورد نياز خانواده‌اش را فراهم مى‌كرد.

شهيد ثانى با مسافرتهاى متعدد خود، در صدد يافتن اساتيدى بود كه بتواند بيشترين بهره‌هاى علمى را از محضر آنان به دست آورد.

در أمل الآمل آمده است كه شهيد ثانى پس از شهادت، دو هزار جلد كتاب از خود به جاى گذاشت كه دويست عدد آن به خط خود شهيد بزرگوار بوده و تعدادى از آنها از آثار علمى او و مقدارى نيز از مؤلفات ديگران بوده است.

تأليفات شهيد ثانى از لحاظ تاريخ تأليف از  «روض الجنان»  آغاز مى‌شود و به  «الروضة البهيّة»  پايان مى‌گيرد، واقعا همچون روضه و بوستانى است كه هر پژوهشگر دانشهاى دينى را با مناظر دل‌انگيز خود بر سر نشاط آورده تا گم شدۀ خود را در ميان آنها بيابد و قلب او با مشاهدۀ هر زاويه‌اى از اين بوستان و آبشخورهاى آن سيراب گردد و نسيم ايمان و عقيده را در سطور اين تأليفات استنشاق نمايد.

# البداية فیعلم الدراية  و شرح آن، شهيد ثانى شايد نخستين دانشمند شيعى باشد كه دست به تأليف مهمى در اين رشته زده  

شيخ حسين بن عبد الصمد حارثى، پدر شيخ بهايى مى‌گويد: «روزى بر شهيد ثانى وارد شدم و او را متفكر يافتم. او در خويشتن فرو رفته بود. علت اين حالت را از او جويا شدم، به من گفت: «برادرم ! چنين مى‌پندارم كه من دومين شهيد باشم، زيرا در عالم رؤيا سيد مرتضى علم الهدى را ديدم كه مجلس ضيافتى تشكيل داده و علماء و دانشمندان اماميه و شيعه در آن شركت داشتند.

شهيد ثانى نيز مانند بسيارى از شهداى فضيلت، قربانى مطامع دنيوى فردى فرومايه گشت. فردى كه تسويه حساب خصوصى او باعث شد، چنين دانشمند با فضيلتى كشته شود.

دو نفر از مردم «جبع» براى مرافعه و محاكمه به شهيد ثانى مراجعه كردند. او نيز طبق موازين دينى و ضوابط شرعى، دعوى را فيصله داد. شخص محكوم از اين داورى به خشم آمد و نزد قاضى «صيدا» رفت و شهيد ثانى را به رافضى و شيعه بودن متهم نمود.

رستم پاشا كه مطلع شد شهيد به سفر حج رفته به طرف مكه رفت و در اثناء راه مكه به شهيد ثانى رسيد و او را دستگير كرد. شهيد ثانى از او براى انجام سفر حج مهلت خواست و او هم موافقت نمود.