۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رياض العلماء' به 'رياض العلماء') |
جز (جایگزینی متن - 'شهيد ثانى ' به 'شهيد ثانى ') |
||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
از آنجا كه محمدباقر در خاندانى شريف و اهل فضل و كمال رشد مىيافت، از همان اوايل كودكى به تحصيل علم تشويق و ترغيب شد. تحصيلات علوم دينى را در خردسالى در مشهد آغاز نمود و پس از چندى نزد اساتيد و فضلاى آن ديار به تلمذ پرداخت. | از آنجا كه محمدباقر در خاندانى شريف و اهل فضل و كمال رشد مىيافت، از همان اوايل كودكى به تحصيل علم تشويق و ترغيب شد. تحصيلات علوم دينى را در خردسالى در مشهد آغاز نمود و پس از چندى نزد اساتيد و فضلاى آن ديار به تلمذ پرداخت. | ||
از اساتيد او در مشهد مرحوم سيد على فرزند ابىالحسن موسوى عاملى است.<ref>[[رياض العلماء و حياض الفضلاء|رياض العلماء]]، ج5، ص43</ref> مرحوم شيخ حرّ عاملى در كتاب امل الامل راجع به وى مىنويسد: «او از بزرگان علما و فضلاى عصر خويش و از شاگردان شيخ ما، شهيد ثانى بود. وى فردى زاهد، عابد، فقيه و با ورع بود.»<ref>امل الامل، ج1، ص117</ref> سيد على بن ابى الحسن عاملى همانطور كه از نام وى برمىآيد از علماى جبلعامل لبنان بود و سپس به ايران مهاجرت كرد. | از اساتيد او در مشهد مرحوم سيد على فرزند ابىالحسن موسوى عاملى است.<ref>[[رياض العلماء و حياض الفضلاء|رياض العلماء]]، ج5، ص43</ref> مرحوم شيخ حرّ عاملى در كتاب امل الامل راجع به وى مىنويسد: «او از بزرگان علما و فضلاى عصر خويش و از شاگردان شيخ ما، [[شهيد ثانى]] بود. وى فردى زاهد، عابد، فقيه و با ورع بود.»<ref>امل الامل، ج1، ص117</ref> سيد على بن ابى الحسن عاملى همانطور كه از نام وى برمىآيد از علماى جبلعامل لبنان بود و سپس به ايران مهاجرت كرد. | ||
استاد ديگر ميرداماد كه در رشد علمى وى تأثير گذاشت فقيه بلند مرتبه شيخ عزّالدين حسين فرزند عبدالصّمد عاملى (م984ق)، پدر شيخ بهايى از علماى بزرگ منطقه جبلعامل لبنان بود. وى شاگرد برجسته زينالدين علىبن احمد عاملى معروف به شهيد ثانى (شهادت در 966ق) بود و پس از كشته شدن شهيد ثانى به دست طرفداران عثمان، جبل عامل را كه ناامن شده بود ترك كرد و چون در ايران مذهب تشيع رسميت يافته و محل امن و مناسبى براى شيعه محسوب مىشد به ايران مهاجرت كرد. در اين سفر پسرش محمد، شيخ بهايى كه هنوز اين لقب را نداشت و بيش از سيزده سال از عمر وى نمىگذشت همراه او بود. | استاد ديگر ميرداماد كه در رشد علمى وى تأثير گذاشت فقيه بلند مرتبه شيخ عزّالدين حسين فرزند عبدالصّمد عاملى (م984ق)، پدر شيخ بهايى از علماى بزرگ منطقه جبلعامل لبنان بود. وى شاگرد برجسته زينالدين علىبن احمد عاملى معروف به [[شهيد ثانى]] (شهادت در 966ق) بود و پس از كشته شدن [[شهيد ثانى]] به دست طرفداران عثمان، جبل عامل را كه ناامن شده بود ترك كرد و چون در ايران مذهب تشيع رسميت يافته و محل امن و مناسبى براى شيعه محسوب مىشد به ايران مهاجرت كرد. در اين سفر پسرش محمد، شيخ بهايى كه هنوز اين لقب را نداشت و بيش از سيزده سال از عمر وى نمىگذشت همراه او بود. | ||
شيخ عزّالدين حسين بن عبدالصمد پس از چندى شيخ الاسلام قزوين پايتخت شاه طهماسب صفوى شد. سپس در حدود سال 969ق با همين منصب به مشهد رفت. | شيخ عزّالدين حسين بن عبدالصمد پس از چندى شيخ الاسلام قزوين پايتخت شاه طهماسب صفوى شد. سپس در حدود سال 969ق با همين منصب به مشهد رفت. |
ویرایش