تذكرة المعاصرين: تفاوت میان نسخه‌ها

#جامع الفضائل ميرزا على‌خان(ره)، از اعاظم بلده گلپايگان و از مستفيدان رئيس‌العلماء آقاحسين خوانسارى بود... اين چند بيت از نتايج طبع آن فاضل حميده‌خصال است:{{شعر}}

#:{{ب|''«چون صبح در جوانى اگر پير مى‌شدم''|2='' مانند آفتاب جهانگير مى‌شدم»''}}

#:{{ب|''«زين بيش بود قابل پرواز شهپرم''|2='' هم‌آشيان اگر به پر تير مى‌شدم»''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|''وعده وصل سحر را از تو باور داشتم''|2=''چشم بر راه تماشايت چو اختر داشتم''}}

#:و له:{{شعر}}

#:{{ب|''قطع پيوند ز زلف تو محال است [محال]''|2=''عمرها شد كه به اين سلسله محرم شده‌ام''}}

#:و له:{{شعر}}

#:{{ب|''چراغ مهر او در سينه‌ها مردن نمى‌داند''|2=''گل داغ جنون عشق پژمردن نمى‌داند''}}

#:و له:

{{ب|''اى مرد رهى جز ره بى‌چون نروى''|2=''از جاده حق به مكر و افسون نروى''}}

{{ب|''زنهار كه همچو دانه‌هاى تسبيح ''|2=''از حلقه ذكر دوست بيرون نروى''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ك: همان، ص139-140</ref>.

#:و له:{{شعر}}

#:{{ب|''خوبان همه در قتل من خسته شريكند''|2=''تا خون مرا رنگ به دامان كه باشد''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ك: همان، ص187</ref>.

#نويسنده در پايان كتابش چنين آورده است: «ربّ العزّة تعالى مجده و ألهمنا شكره و حمده، فرصت بخشيد كه در مدّت نُه روز، بعض ساعات ليل نهار را با افسردگى كمال و تفرقه مآل كه هوشى با سر نيست، مصروف و خويش را مشغول تسويد اين اوراق داشته، يك‌صد كسى از دوستان هم‌نفس و ياران سخن‌رس را در اين محفل گرامى و انجمن سامى فراهم آورد و از سخنشان آنچه خاطر آشفته مسامحت نمود، به زبان قلم آورد. الهى عاقبت محمود گردان... <ref>ر.ك: همان، ص228</ref>.