۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') |
||
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
مؤلف در ذيلش مىفرمايد: اگر شخص طورى است كه با خيال جماع منى از وى انزال مىشود، در اين صورت تصور جماع و انزال منى باعث بطلان روزهاش خواهد بود و الا خير. | مؤلف در ذيلش مىفرمايد: اگر شخص طورى است كه با خيال جماع منى از وى انزال مىشود، در اين صورت تصور جماع و انزال منى باعث بطلان روزهاش خواهد بود و الا خير. | ||
در مورد ايلاج و ادخال حشفه هم كه باعث بطلان روزه مىشود، مقدار و حد حشفه توسط مؤلف مشخص شده است؛ ايشان حشفه را سر آلت مرد معرفى مىكند كه ختنه از آنجا صورت | در مورد ايلاج و ادخال حشفه هم كه باعث بطلان روزه مىشود، مقدار و حد حشفه توسط مؤلف مشخص شده است؛ ايشان حشفه را سر آلت مرد معرفى مىكند كه ختنه از آنجا صورت مىگیرد. | ||
اين حشفه چه در قبل زن و چه در دبر زن يا مرد وارد شود، باعث بطلان روزه مىگردد و لو انزالى هم در كار نباشد. | اين حشفه چه در قبل زن و چه در دبر زن يا مرد وارد شود، باعث بطلان روزه مىگردد و لو انزالى هم در كار نباشد. | ||
خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
در الحاق بخار و دود به غبار، مؤلف اشكال كرده و آن را نپذيرفته است؛ وى در توضيح اين عدم پذيرش مىفرمايد: منظور از غبار كه رساندنش به حلق باعث ابطلال روزه مىباشد، هواى آميخته با خاک است در حالى كه بخار هواى آميخته با ذرات آب بوده و دود ذرات آتش مخلوط با هوا مىباشد؛ آنچه كه از آن نهى شده، مورد اول مىباشد و الحاق دو مورد ديگر بدان قياس است كه بطلانش واضح است. | در الحاق بخار و دود به غبار، مؤلف اشكال كرده و آن را نپذيرفته است؛ وى در توضيح اين عدم پذيرش مىفرمايد: منظور از غبار كه رساندنش به حلق باعث ابطلال روزه مىباشد، هواى آميخته با خاک است در حالى كه بخار هواى آميخته با ذرات آب بوده و دود ذرات آتش مخلوط با هوا مىباشد؛ آنچه كه از آن نهى شده، مورد اول مىباشد و الحاق دو مورد ديگر بدان قياس است كه بطلانش واضح است. | ||
ارتماس يكى ديگر از مبطلات روزه است كه منظور از آن فرو بردن سر در داخل آب مىباشد و لو اينكه بدن بيرون از آب قرار | ارتماس يكى ديگر از مبطلات روزه است كه منظور از آن فرو بردن سر در داخل آب مىباشد و لو اينكه بدن بيرون از آب قرار گیرد. | ||
روايتهاى زيادى هم بر اين معنا دلالت دارند، مانند صحيحه حريز از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه فرموده: «لا يرمس الصائم و لا المحرم رأسه في الماء». | روايتهاى زيادى هم بر اين معنا دلالت دارند، مانند صحيحه حريز از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه فرموده: «لا يرمس الصائم و لا المحرم رأسه في الماء». | ||
خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
مؤلف نيز از اصحاب اتفاقى را نقل مىكند كه حاكى از عدم بطلان روزه در صورت قى غير عمدى مىباشد. آخرين مورد از مبطلات روزه دروغ بستن به خداست كه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] بستن دروغ به پيامبر(ص) و ائمه عليهمالسلام را هم بدان ملحق كرده است. | مؤلف نيز از اصحاب اتفاقى را نقل مىكند كه حاكى از عدم بطلان روزه در صورت قى غير عمدى مىباشد. آخرين مورد از مبطلات روزه دروغ بستن به خداست كه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] بستن دروغ به پيامبر(ص) و ائمه عليهمالسلام را هم بدان ملحق كرده است. | ||
فصل دوم: در اين فصل دوازده روزه به عنوان روزههاى واجب شمرده شدهاند كه عبارتند از: روزه ماه رمضان، قضاى روزه ماه رمضان، روزهاى كه مكلف از طرف ديگرى بر عهده | فصل دوم: در اين فصل دوازده روزه به عنوان روزههاى واجب شمرده شدهاند كه عبارتند از: روزه ماه رمضان، قضاى روزه ماه رمضان، روزهاى كه مكلف از طرف ديگرى بر عهده مىگیرد، روزه واجب شده به وسيله نذر، عهد يا قسم، روزه بدل از قربانى، روزه دو ماه پشت سر هم، روزهاى كه بر عبددر صورت ظهار يا قتل خطئى واجب مىشود، روزه هيجده روز پشت سر هم برای كسى كه توانايى روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم را ندارد، روزه ده روز برای صيد در حال احرام، روزه نه روز در صيد گاو، روزه سه روز پشت سر هم به جاى اطعام ده نفرى كه در كفاره قضاى رمضان بعد از زوال ثابت شده است و روزه روز سوم برای كسى كه در حال اعتكاف دو روز روزه گرفته است. | ||
فصل سوم: مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] دوازده روز را نام برده است كه روزه گرفتن در آن روزها مستحب مىباشد. | فصل سوم: مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] دوازده روز را نام برده است كه روزه گرفتن در آن روزها مستحب مىباشد. |
ویرایش