الحيل في الحروب و فتح المدائن و حفظ الدروب: تفاوت میان نسخه‌ها

#:ج). مقدار پرتاب آن؛

#:...

#در تير اندازى از پايين دژ به سمت آن و يا از بالاى آن به سمت پايين، طريقه قرار گرفتن آناتومى بدن متفاوت است كه نویسنده در ابتدا به آن اشاره كرده است. او بر اين نكته جنگى تأكيد مى‌كند كه از اينكه در جنگ از نقطه واحدى تيراندازى كنى بپرهيز و مرتب جايت را از مكانى به مكان ديگر تغيير بده. شيوه نگاه كردن از ديگر مباحث است و در اينكه از داخل يا خارج و يا اطراف قوس نگاه كرد، اختلاف نظر وجود دارد؛ نویسنده، معتقد است كه از بيرون قوس نگاه كردن اصل نيكويى است.

#تير اندازى در شب، تير اندازى با حسبان (تير كوچكى به اندازه يك وجب كه با كمان فارسی انداخته مى‌شود)، مجرى (نوعى تير بزرگ) و كمان سخت، از مباحث مطرح شده در اين باب است. از ديگر مباحث، ذكر انواع مواد سوختى است كه عبارت است از: نفت، قطران، انواع روغن‌ها، صمغ‌ها، زرنيخ و...

#:او تأكيد مى‌كند كه فريب دادن دشمن با كمال استتار و مخفى‌كارى امكان‌پذير است.وى بدين ترتيب رعايت نكات فراوانى را در خلال بخش‌هاى مختلف متذكر مى‌شود.

#:آموزش شيوه‌هاى رزم، نویسنده را از نكات مهم‌تر غافل نكرده است. او، قوت نفس و قوت بدن را دو خصلت عظيم مى‌نامد كه اولى را براى ثبات قدم و حضور ذهن و شناخت فرصت و ديگرى را براى حمل سلاح و سرعت در حركت و تحمل جراحات ضرورى مى‌داند؛ بنا بر اين، او عجز را نيز از آفات جنگ دانسته و آن را به سه منشأ نبود سلاح، ضعف بدن و ضعف نفس منتسب مى‌كند.

در بخش ديگرى از اين باب، به شيوه‌هاى جنگ با اقوام و كشورهاى مختلف پرداخته است؛ به‌عنوان مثال، روميان و كشورهاى مجاور آن، از نيزه استفاده مى‌كنند و لذا هر كشورى كه بخواهد با آنها وارد جنگ شود، بايد از اين سلاح و يا سلاح برترى استفاده نمايد. او، معتقد است كه ایرانیان به لحاظ استفاده از تير بر اعراب برترى دارند، چرا كه فارس، همانند ترك‌ها و اهل‌مشرق و عرب، مانند هندیان از اين سلاح استفاده مى‌كنند كه در اين شيوه، گرفتن سپر به سختى امكان‌پذير است.