۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
دوم اينکه ابن فراء بر اساس عقايد اهل سنت بر انتخاب خليفه تأکيد مىکند. این نظريه با اعتقاد شيعه که اصحاب «نص» ناميده مىشوند و معتقدند امام از طريق نص برگزيده مىشود، مغايرت دارد. ابن فراء درباره چگونگى انتخاب خليفه، عقد امامت را از سه راه ممکن مىداند: | دوم اينکه ابن فراء بر اساس عقايد اهل سنت بر انتخاب خليفه تأکيد مىکند. این نظريه با اعتقاد شيعه که اصحاب «نص» ناميده مىشوند و معتقدند امام از طريق نص برگزيده مىشود، مغايرت دارد. ابن فراء درباره چگونگى انتخاب خليفه، عقد امامت را از سه راه ممکن مىداند: | ||
# انتخاب «اهل حل و عقد» که دستاورد نظرى سقيفه است. در این باره ابن فراء لزوما عقد امامت را با حضور نمايندگان تمامى مسلمانان جايز مىداند. به نظر مىرسد | # انتخاب «اهل حل و عقد» که دستاورد نظرى سقيفه است. در این باره ابن فراء لزوما عقد امامت را با حضور نمايندگان تمامى مسلمانان جايز مىداند. به نظر مىرسد سختگیرى ابن فراء درباره عقد امامت، به عدم تساهل فقه حنبلى برمىگردد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/26087/134 همان، ص134-135]</ref> | ||
# روش «استخلاف» يا تعيين از طريق «وصيت» که بر اساس انتخاب عمر به خلافت توسط ابوبکر، مشروعيت يافت. در این روش، خليفه احتياجى به اجازه اهل حل و عقد ندارد و اگر خليفه جانشين خود را معرفى کند، مسلمانان مجبور به پذيرش هستند و این خليفه، خليفه شرعى و اسلامى است و پذيرش او وجوب دينى دارد. ابن فراء معتقد است پذيرش خليفه بدين شکل مورد اجماع و اتفاق است و پذيرش عموم مسلمانان نشان مىدهد که این راه و روش را صحيح دانستهاند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/26087/135 همان، ص135]</ref> | # روش «استخلاف» يا تعيين از طريق «وصيت» که بر اساس انتخاب عمر به خلافت توسط ابوبکر، مشروعيت يافت. در این روش، خليفه احتياجى به اجازه اهل حل و عقد ندارد و اگر خليفه جانشين خود را معرفى کند، مسلمانان مجبور به پذيرش هستند و این خليفه، خليفه شرعى و اسلامى است و پذيرش او وجوب دينى دارد. ابن فراء معتقد است پذيرش خليفه بدين شکل مورد اجماع و اتفاق است و پذيرش عموم مسلمانان نشان مىدهد که این راه و روش را صحيح دانستهاند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/26087/135 همان، ص135]</ref> |
ویرایش