الجوهر المصون و السر المرقوم فيما تنتجه الخلوة من الأسرار و العلوم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''الجوهر المصون و السر المرقوم فيما تنتجه الخلوة من الأسرار و العلوم''' نوشته عبدالوهاب بن احمد شعرانی (897 یا 898 یا 899-973ق) از بزرگان اهل تصوف، به زبان عربی، در توضیح آن‌چه که ممکن است برای مرید، هنگام قرائت سوره‌ای از سور قرآن در خلوت، حاصل بشود از کشف و فتوح و اسرار الهی.

تحقیق و تعلیق این اثر را، شریف مصطفی حنفی انجام داده‌است.

در مقدمه محقق، مطالبی درباره خلوت از دیدگاه صوفیه آمده <ref> ر.ک: مقدمه محقق؛ ص3-7 </ref> و نیز بیان این‌که:

شعرانی(نویسنده کتاب) اول کسی نیست که در باره اسرار خلوت و نتایج آن، سخن گفته باشد؛ بلکه بسیاری از علما و از جمله ابن عربی، بر او سبقت گرفته‌اند؛ لکن نه به گستردگی مطالب وی در این کتاب. <ref> ر.ک: همان؛ ص7 </ref>

 

نویسنده در این کتاب از همه سوره‌های قرآن و آن‌چه ممکن است از تفسیرهای الهی برای مرید، کشف بشود، سخن گفته، غیر از سوره قمر که متأسفانه به‌علت فراموشی و یا غیرآن، ترک شده‌است. <ref> ر.ک: همان؛ ص7 </ref>

نویسنده در قسمتی از مقدمه‌اش می‌گوید:

من این اسرار و علوم را به خلوت، اختصاص دادم به‌خاطر جریان غالب و الّا برای کسی که مجذوب الهی است این امور حاصل شده‌است. <ref> ر.ک: مقدمه مؤلف؛ ص23</ref>

==منبع مقاله==

برگرفته از مقدمه محقق و مقدمه مؤلف.