وحید دستگردی، حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسن وحید دستگردی''' (۱۲۵۸–۱۳۲۱ش)، نویسنده، سخنور، ادیب، شاعر، متخلص به وحید، روزنامه‌نگار معاصر

حسن وحید دستگردی فرزند محمدقاسم در 8 ذی‌حجه سال 1298ق برابر با 1258ش در روستای دستگرد اصفهان به دنیا آمد.<ref>ر.ک: دستگردی، وحید، ص148</ref>

دروس مقدماتی را نزد ملا عبدالکریم سودائی دستگردی آموخت. او از همان نوجوانی طبع شعر داشت و به پیشنهاد مرحوم سودائی «لمعه» تخلّص نمود. در سن ۱۴ سالگی با تشویق استادش به اصفهان آمد و در مدرسه میرزا حسین بیدآباد ساکن شده و به تحصیل پرداخت. مقدّمات عربی و فنون ادب را نزد میرزا یحیی مدرّس اصفهانی، فقه را نزد آخوند ملّا عبدالکریم گزی، اصول را نزد سیّد محمّدباقر درچه‌ای و حکمت را نزد جهانگیرخان قشقائی و آخوند ملّامحمّد کاشانی فرا گرفت و به پیشنهاد استادش میرزا یحیی تخلّص خود را به «وحید» تغییر داد.<ref>ر.ک: مهدوی، مصلح‌الدین، ج2، ص531</ref>

پس از وقوع انقلاب مشروطه و سپس جنگ جهانی اول در شمار مبارزان مشروطه‌خواه درآمد و با سرودن چکامه‌های وطنی تبحّر خود را در شعرسرائی نشان داد. جز آن او در انواع شعر دست داشت و به خصوص در شعر کهن فارسی صاحب سبک بود. وی پس از انقلاب مشروطه از کار در سیاست و اجتماع  خود را برحذر می‌داشت. او علوم ادبی را به سبک قدیم و به خوبی فرا گرفته بود و در فن معانی بیان، عروض، نقد شعر و ادبیات عرب استادی برجسته شد. به طوری که در برخی شماره‌های مجله ارمغان آثاری از ادیبان و شاعران برجسته عرب را به شعر فارسی درآورد. فعالیت‌های مطبوعاتی وحید با نشریاتی که خود او مقارن با انقلاب مشروطه در اصفهان تأسیس کرده بود آغاز شد. این روزنامه‌ها به نام‌های پروانه، زاینده رود، درفش کاویان و چند نام دیگر هر یک مدتی کوتاه منتشر شدند و وحید آثار خود را در آن‌ها به چاپ می‌رساند.<ref>ر.ک: دانشنامه ایران زمین</ref>

وحید دستگردی در اواخر عمر به تنگی نفس دچار شده و به ضعف بینائی شدید گرفتار شد و هنگامی که آماده رفتن به اطاق عمل جهت معالجه چشم خود می‌شد در اثر بیماری ذات الجنب در سه‌شنبه ۲۰ ذیحجه ۱۳۶۱ق مطابق با ۸ دی‌ماه ۱۳۲۱ش وفات یافته و در امامزاده عبداللَّه مدفون شد.<ref>ر.ک: مهدوی، مصلح‌الدین، ج2، ص533</ref>