|
|
خط ۳۴: |
خط ۳۴: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| '''اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید'''، نوشته محمد بن منور بن ابی سعید بن ابیطاهر بن ابی سعید ابی الخیر -از نواده های ابوسعید- بوده که با مقدمۀ احمد بهمنیار چاپ شده است. اين كتاب -كه نمونه نثر قرن ششم هجرى مىباشد -با یک مقدمه و در سه باب تنظیم شده است و آغاز و میانه و پایان زندگی ابوسعید را در خود جای داده است. مصنف بسیاری از گفتهها و اشعاری را که بر زبان ابوسعید رفته، گردآوری و نقل کرده است.<ref>ر.ک: منور، ص 6 </ref>این کتاب انشایی روان و منسجم دارد و در دورهٔ اوج نثر مصنوع شکل گرفته؛ ولی فقط در مقدمه مصنوع است و متن در ردیف نثر مُرسَل جای دارد. بنياد کتاب -مانند اغلب زندگىنامههاى مشايخ تصوف- بر روايات شفاهى يا كتبى رايج در میان اهل خانقاه و ارباب تصوف استوار شده است.<ref>ر.ک: همان، ص 107</ref> | | '''أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبيسعيد'''، نوشته محمد بن منور بن ابیسعید بن ابیطاهر بن ابیسعید ابیالخیر، با مقدمه احمد بهمنیار، پیرامون شخصیت و اندیشه ابوسعید و حاوی بسیاری از گفتهها و اشعار اوست. |
| | رساله حورائیه، اثر عبیدالله بن محمود شاشی، معروف به خواجه احرار، نیز ضمیمه آن شده است. |
| | پارهای از ویژگیهای اسرار التوحید: |
| | 1. مقدمهاش نثر مصنوع و متنش نثر مُرسَل است؛ |
| | 2. بنیاد آن، بر روایات شفاهى یا کتبى رایج در میان اهل خانقاه و ارباب تصوف است؛ |
| | 3. یک سند برجسته تاریخ تصوف ایران و منبع درجه یک در باب زندگىنامه و اقوال بسیارى از مشایخ تصوف خراسان است؛ |
| | 4. یکی از برجسته ترین منابع تاریخ عرفان ایران و یکی از مهم ترین اسناد تاریخ اجتماعی این سرزمین، در یکی از مهمترین ادوار تاریخ ایران نیز به شمار میرود<ref>ر.ک: طاهری، قدرتالله، ص108</ref>. |
| | 5. بهلحاظ ارزش هنری و مهارت نویسنده در شیوههای گوناگونِ بیان و شیوه داستانپردازی و انتخاب کلمات، در قلههای میراث ادبی زبان فارسی قرار دارد؛ <ref>ر.ک: اسلامی، هما؛ توکلی کافیآباد، عزیزالله، ص23</ref>. |
|
| |
|
| اسرار التوحید به عنوان یک سند برجسته تاريخ تصوف ایران و منبع درجه یک در باب زندگىنامه و اقوال بسيارى از مشايخ تصوف خراسان به شمار مىرود به گونهای که پژوهش دربارۀ شكلگيرى، پيدايش و تكامل عرفان خراسان نیازمند آگاهی از دادههای این کتاب است. از این رو، این کتاب یکی از برجسته ترین منابع تاریخ عرفان ایران و یکی از مهم ترین اسناد تاریخ اجتماعی این سرزمین، در یکی از مهمترین ادوار تاریخ ایران نیز به شمار میرود.<ref>ر.ک: طاهری، ص 108</ref>همچنین، یکی از عالیترین نمونههای خلاقیت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجه یک تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصوف و عرفان ایرانی است. این کتاب به لحاظ ارزش هنری و مهارت نویسنده در شیوه های گوناگونِ بیان و شیوه داستانپردازی و انتخاب کلمات، در قلههای میراث ادبی زبان فارسی قرار دارد. حتی اگر کسی محتوای آن را -که بیشتر عرفان و زندگینامه صوفیان است- با دیده انکار بنگرد، نمیتواند چیرهدستی شگفتآور نویسنده را در اسلوب های بیان هنری منکر شود.<ref>ر.ک: اسلامی، ص 23</ref>
| | ==رساله حورائیه== |
|
| | اثر عبیدالله بن محمود شاشی، معروف به خواجه احرار، شرح رباعیه حورائیه ابوسعید است: |
| این نسخه از کتاب نسبت به نسخه های گوناگون، بویژه نسخۀ ژوکوفسکی- از مزیت عامهپسندتری برخوردار است.<ref>ر.ک: بهمنیار، ص: جیم </ref>
| | «حورا به نظاره نگارم صف زد |
| | رضوان به تعجب کف خود بر کف زد |
| | یک خال سیه بر آن رخان مطرف زد |
| | ابدال ز بیم، چنگ در مصحف زد». |
| | نویسنده، حورا را جماعت حوریان و غیر آنها، نگار را روح انسانیای که محبوب خداوند است، رضوان را عقل، خال را خواری و انکسار یا فقر حقیقی، ابدال را قوای انسانی، مصحف را حقیقت انسانی و چنگ زدن را درآویختن انسان با علو رتبه روح تفسیر کرده است<ref>ر.ک: حاکمی، اسماعیل، ص30</ref>. |
|
| |
|
| ==رسالۀ حورانیه==
| | ==پانویس== |
| نوشتۀ عبیدالله بن محمود شاشی –معروف به خواجۀ احرار است. این رساله در شمار ۱۲ رسالهای است که در شرحی بر رباعی حورائیه ابوسعید ابوالخیر نوشته شده و داستان آن شعر در کتاب اسرار التوحید آمده است؛ رباعیه:
| |
| حورا به نظارۀ نگارم صف زد - رضوان به تعجب کف خود بر کف زد - یک خال سیه بر آن رخان مطرف زد - ابدال ز بیم، چنگ در مصحف زد. این بیتها را ابوسعید برای درمان بیماری استاد ابوصالح سرود که بر تن او بستند و درجا درمان شد . نویسنده حوراء را جماعت حوریان و غیر آنها، نگار را روح انسانی ای که محبوب خداوند است، رضوان را عقل، خال را خواری و انکسار یا فقر حقیقی، ابدال را قوای انسانی، مصحف را حقیقت انسانی، چنگ زدن را درآویختن انسان با علو رتبۀ روح تفسیر کرده است.<ref>ر.ک: حاکمی ، ص 30</ref>
| |
| | |
| تفسیر و تأویل سیمبولیسم زبان این رباعی -که این همه کتاب و رساله در مورد آن نوشته شده از قرن نهم و چند تفسیر و تأویل در قرن دهم تألیف یافته و همان طوری که مشهود و مشخص است- زبان عرفان عملی تصوف ایران نیست. این دوره، دورۀ گسترش اینگونه تفسیرها از کلمات و اعداد است، یعنی اوج نهضت حروفی و دورۀ کمال در نشر عقاید ابن عربی که حاوی عرفان نظری (علمی) بود و عرفان عملی را دربرنداشت.<ref>ر.ک: رضائینژاد، ص 1</ref>
| |
| | |
| ==پانویس == | |
| <references/> | | <references/> |
| | | |
| ==منابع مقاله== | | ==منابع مقاله== |
| # مقدمه کتاب | | # اسلامی، هما؛ توکلی کافیآباد، عزیزالله، «نقد صورتگرایانه شگردهای زبانی در اسرار التوحید و تأثیر آن در هنر و تمدن اسلامی قرون پنجم و ششم ایران»، مطالعات هنر اسلامی، زمستان 1400، شماره 43، به آدرس: |
| # متن کتاب.
| | https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1857001 |
| # هما اسلامی - عزیزالله توکلی کافی آباد، «نقد صورتگرایانه شگردهای زبانی در اسرار التوحید و تاثیر آن در هنر و تمدن اسلامی قرون پنجم و ششم ایران»، مطالعات هنر اسلامی » زمستان 1400، شماره 43
| | # طاهری، قدرت الله، «بازیهای طنزآمیز زبانی ابوسعید در اسرار التوحید»، نشریه پژوهشهای ادبی: ادبیات و زبانها، زمستان 1382، شماره 2، به آدرس: |
| #:https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1857001
| | https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/250204 |
| # قدرت الله، طاهری، «بازیهای طنزآمیز زبانی ابوسعید در اسرار التوحید»، نشریه پژوهشهای ادبی: ادبیات و زبانها، زمستان 1382، شماره 2. | | # حاکمی، اسماعیل، «سیری در رسالههای حورائیه، شرح یک رباعی از ابوسعید ابوالخیر»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال بیستوششم، پاییز 1367 شماره 1 و 2 و 3 و 4 (پیاپی 105 تا 108)، به آدرس: |
| #:https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/250204
| |
| # علی رضائینژاد، «حورائیه ی شیخ ابو سعید ابی الخیر» | |
| #:http://rezainegad.blogfa.com/
| |
| # اسماعیل حاکمی، «سیری در رساله های حورائیه شرح یک رباعی از ابوسعید ابوالخیر»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران سال بیست و ششم پاییز 1367 شماره 1 و 2 و 3 و 4 (پیاپی 105تا 108)
| |
| | |
| http://ensani.ir/fa/article/313725 | | http://ensani.ir/fa/article/313725 |
|
| |
|