۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المحب المحبوب، أو، شرح تائية الحراق و إبن الفارض في الحب الإلهي (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۱
، ۱۱ اوت ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
}} | }} | ||
'''المحب المحبوب أو شرح تائیة الحراق وابن الفارض فی الحب الإلهی''' اثر عبدالحق | '''المحب المحبوب أو شرح تائیة الحراق وابن الفارض فی الحب الإلهی''' اثر [[کتانی، عبدالحق|عبدالحق الکتانی]]، شرحی است بر قصیده تائیه ابن فارِض، معروف به نظمالسلوک یا نظمالدُرّ که قصیدهای است عرفانی در احوال و مراتب سلوک. | ||
در مقدمهای که شارح به ابتدای کتاب افزوده، به این نکته اشاره نموده است که در این کتاب، ادعای شرح کامل قصیده تائیه را ندارد، زیرا معانی آن، واضح و روشن بوده و وی فقط به دنبال قرائت مرحله به مرحله آن، به منظور فهم بیشتر و بهتر این قصیده ارزشمند میباشد<ref>مقدمه، ص5</ref>. | در مقدمهای که شارح به ابتدای کتاب افزوده، به این نکته اشاره نموده است که در این کتاب، ادعای شرح کامل قصیده تائیه را ندارد، زیرا معانی آن، واضح و روشن بوده و وی فقط به دنبال قرائت مرحله به مرحله آن، به منظور فهم بیشتر و بهتر این قصیده ارزشمند میباشد<ref>مقدمه، ص5</ref>. | ||
این قصیده به «تائیة الکبری» نیز شهرت دارد تا از دیگر قصیده تائیه ابن فارض، موسوم به «تائیة الصغری» ممتاز شود. گفتهاند که ابن فارض این قصیده را بر اثر جذبههایی که گاه گاه به او دست میداد، سرود و قصد داشت نام آن را «لوایح الجنان و روایح الجنان» بگذارد، اما پیامبر اکرم(ص) را در خواب دید و به اشاره آن حضرت، قصیده را «نظم السلوک» نامید. در واقع میتوان گفت قصیده تائیه در حقیقت معراجنامه یا شرح احوال شاعر است و نمونهای از احوال مشترک سالکان را در مراحل سلوک نشان میدهد. ابن فارض در این قصیده مراتب عشق و احوال خود را با یکی از مریدان حقیقی یا خیالی خود در میان میگذارد<ref>همان</ref>. | این قصیده به «تائیة الکبری» نیز شهرت دارد تا از دیگر قصیده تائیه ابن فارض، موسوم به «تائیة الصغری» ممتاز شود. گفتهاند که [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] این قصیده را بر اثر جذبههایی که گاه گاه به او دست میداد، سرود و قصد داشت نام آن را «لوایح الجنان و روایح الجنان» بگذارد، اما پیامبر اکرم(ص) را در خواب دید و به اشاره آن حضرت، قصیده را «نظم السلوک» نامید. در واقع میتوان گفت قصیده تائیه در حقیقت معراجنامه یا شرح احوال شاعر است و نمونهای از احوال مشترک سالکان را در مراحل سلوک نشان میدهد. ابن فارض در این قصیده مراتب عشق و احوال خود را با یکی از مریدان حقیقی یا خیالی خود در میان میگذارد<ref>همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||