سدوسی، قتادة بن دعامه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قتاده بن دعامه سدوسی''' (60- 117ق) از تابعین و علمای بزرگ، فقیه بصره، عالم به انساب و اشعار عرب و صاحب کتاب تفسیر.

قتاده در شرایط فقیرانه و ساده‌ای رشد کرده است. پدرش بادیه‌نشین بود، وقتی قبیله سدوس در بادیه بنی‌شیبان، سکنی گزیدند، قتاده به بصره هجرت و در آن سکنی گزید. قتاده از سنین خردسالی، به فراگیری علم و دانش پرداخت، در آن زمان، مسجد جامع زینت بصره کانون علم و دانش بود و حلقه‌های مختلف علمی مثل ادبیات، حدیث، فقه، و تفسیر و... رواج داشت<ref>همان</ref>.

قتاده اعجوبه‌ای در هوش و زکاوت بود، لذا شناخت و معرفت او به یک یا دو علم از علوم دین و لغت منتهی نمی‌شد. او مرجع مردم به‌ویژه طالب و محققین در تفسیر و حدیث و شعر و انساب و کالم و فقه بود. هر روزه گروهی برای دریافت پاسخ سوالتشان به در خانه وی می‌شتافتند، قتاده دقت و مهارت زیادی در شناخت انساب داشت. او در علوم دین و قرآن و حدیث و فقه متبحر بود و پشتکار زیادی داشت. او را به اسب‌سوار علم و بنده علم و دانش تشبیه میکردند، به این مفسر لقب حافظ داده بودند و در حفظ، معجزه بوده است. معاصرین او می‌گفتند: هر کس دوست دارد به پر حافظه‌ترین افراد بنگرد، به قتاده بنگرد، وقتی حدیثی می‌شنید در تالش بود، آن را حفظ کند و فراگیرد<ref>همان، ص18</ref>.

از آثار علمی قتاده، «الناسخ والمنسوخ»، «المناسک»، «کتاب التفسیر» و «عواشرالقرآن» را نقل کرده‌اند<ref>همان</ref>.