پرش به محتوا

التنوير في إسقاط التدبير: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:


|زبان  
|زبان  
| زبان = عربی
| زبان = عربی  
| کد کنگره =‏ ‎‎‏/‎‏الف‎‏26‎‏ت‎‏9 / 283 BP  
| کد کنگره =‏ ‎‎‏/‎‏الف‎‏26‎‏ت‎‏9 / 283 BP  
| موضوع =   عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
| موضوع = عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
  تصوف - متون قدیمی تا قرن 14
  تصوف - متون قدیمی تا قرن 14
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر =دار الکتب العلمیة  
| ناشر =دار الکتب العلمیة  
| مکان نشر =لبنان - بیروت  
| مکان نشر =لبنان - بیروت  
| سال نشر =1427ق.   = 2006م.
| سال نشر =1427ق. = 2006م.  
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE22386AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE22386AUTOMATIONCODE
| چاپ = چاپ دوم  
| چاپ = چاپ دوم  
| شابک =
| شابک =
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =22386
| کتابخوان همراه نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}


'''التنوير في إسقاط التدبير،''' تألیف [[ابن عطاء‌الله اسکندری، احمد بن محمد|تاج‌الدین ابی‌الفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم بن عطاءالله اسکندری]] (متوفای 709ق)، شرحی ساده و گویا در مورد برداشت صوفیانه‌ی شاذلیه از فضایلی همچون صبر، اخلاص، رجاء، محبت، خوف و غیره است و همه اینها همچون فصیلتی واحد و جامع در محو انیت (اسقاط تدبیر) دیده می‌شوند؛ این مسئله به مریدی مربوط است که خواست خود را در جهت مشیت الهی قرار می‌دهد.<ref>ر.ک: ضمیری، امیره، ص309</ref>  
'''التنوير في إسقاط التدبير،''' تألیف [[ابن عطاء‌الله اسکندری، احمد بن محمد|تاج‌الدین ابی‌الفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم بن عطاءالله اسکندری]] (متوفای 709ق)، شرحی ساده و گویا در مورد برداشت صوفیانه‌ی شاذلیه از فضایلی همچون صبر، اخلاص، رجاء، محبت، خوف و غیره است و همه اینها همچون فصیلتی واحد و جامع در محو انیت (اسقاط تدبیر) دیده می‌شوند؛ این مسئله به مریدی مربوط است که خواست خود را در جهت مشیت الهی قرار می‌دهد.<ref>ر.ک: ضمیری، امیره، ص309</ref>  


در ابتدای کتاب، شواهدی از قرآن و احادیث برای اثبات این نظریه می‌آورد؛ مانند آیه «'''فَلَا وَ رَبِّكَ لَا يؤۡمِنُونَ حَتَّىٰ يحَكِّمُوكَ فِي مَا شَجَرَ بَينَهُمۡ ثُمَّ لَا يجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمۡ حَرَجا مِّمَّا قَضَيتَ وَ يسَلِّمُواْ تَسلِيما'''» (سوره نساء آیه 65).<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>
در ابتدای کتاب، شواهدی از قرآن و احادیث برای اثبات این نظریه می‌آورد؛ مانند آیه «'''فَلَا وَ رَبِّكَ لَا يؤۡمِنُونَ حَتَّىٰ يحَكِّمُوكَ فِي مَا شَجَرَ بَينَهُمۡ ثُمَّ لَا يجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمۡ حَرَجا مِّمَّا قَضَيتَ وَ يسَلِّمُواْ تَسلِيما'''» (سوره نساء آیه 65).<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>
خط ۳۷: خط ۳۷:
او تدبیر را از حجاب‌های سیر و سلوک و وصول به خدا می‌داند؛ زیرا اراده انسان در برابر اراده خداوند هیچ است و تدبیر همه امور از آن خدا می‌باشد و بس. بنابراین تدبیر امور توسط انسان را نوعی دخالت در امور خداوند محسوب می‌کند و سالک را در ابتدای ورود به مسیر الی‌ الله به اسقاط تدبیر فرامی‌خواند و او را از انجام تدبیر در تمام مراحل سلوکی نهی می‌کند؛ زیرا که تدبیر امور را باعث اتلاف وقت سالک می‌داند، ولی سالک بعد از طی مراحل سلوک به مقامی می‌رسد که تنها مدبر خود را خداوند می‌داند و بس.
او تدبیر را از حجاب‌های سیر و سلوک و وصول به خدا می‌داند؛ زیرا اراده انسان در برابر اراده خداوند هیچ است و تدبیر همه امور از آن خدا می‌باشد و بس. بنابراین تدبیر امور توسط انسان را نوعی دخالت در امور خداوند محسوب می‌کند و سالک را در ابتدای ورود به مسیر الی‌ الله به اسقاط تدبیر فرامی‌خواند و او را از انجام تدبیر در تمام مراحل سلوکی نهی می‌کند؛ زیرا که تدبیر امور را باعث اتلاف وقت سالک می‌داند، ولی سالک بعد از طی مراحل سلوک به مقامی می‌رسد که تنها مدبر خود را خداوند می‌داند و بس.


[[ابن عطاء‌الله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاء]] برای اثبات وجوب اسقاط تدبیر ده دلیل را ذکر می‌کند، از جمله: 1. تدبیر امور انسان در ازل توسط خداوند انجام شده است؛ بنابر این او برای تدبیر زندگی این جهانی ما نیز برتری دارد. 2. حسن تدبیر تنها از جانب خداوند انجام می‌گیرد و نفس برای تدبیر امور خود عاجز است. 3. هنگام جاری شدن قدر بر انسان معمولا اراده‌ای از جانب انسان بر آن کارساز نیست. 4. خداوند مدبر همه سرزمین تحت فرمانروایی خود است، از علوی، سفلی، غیب، شهادت، عرش و...، بنابر این انسان هم به‌عنوان عضوی از این مملکت، اگر تدبیر امور خود را برعهده بگیرد، جهل انجام داده است.<ref>ر.ک: الهی‌منش، رضا؛ ابراهیمی، نعیمه، ص5</ref>
[[ابن عطاء‌الله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاء]] برای اثبات وجوب اسقاط تدبیر ده دلیل را ذکر می‌کند، از جمله: 1. تدبیر امور انسان در ازل توسط خداوند انجام شده است؛ بنابر این او برای تدبیر زندگی این جهانی ما نیز برتری دارد. 2. حسن تدبیر تنها از جانب خداوند انجام می‌گیرد و نفس برای تدبیر امور خود عاجز است. 3. هنگام جاری شدن قدر بر انسان معمولا اراده‌ای از جانب انسان بر آن کارساز نیست. 4. خداوند مدبر همه سرزمین تحت فرمانروایی خود است، از علوی، سفلی، غیب، شهادت، عرش و...، بنابر این انسان هم به‌عنوان عضوی از این مملکت، اگر تدبیر امور خود را برعهده بگیرد، جهل انجام داده است.<ref>ر.ک: الهی‌منش، رضا؛ ابراهیمی، نعیمه، ص5</ref>


==پانویس ==
==پانویس ==
خط ۴۴: خط ۴۴:
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
#متن کتاب.
#متن کتاب.
#[[:noormags:43588|ضمیری، امیره، «زندگی و آثار ابن عطاءالله»، اثر ویکتور دانر، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله فرهنگ زمستان 1374- شماره 16 (‎20 صفحه - از 295 تا 314 )]]
#[[:noormags:43588|ضمیری، امیره، «زندگی و آثار ابن عطاءالله»، اثر ویکتور دانر، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله فرهنگ زمستان 1374- شماره 16 (‎20 صفحه - از 295 تا 314 )]]
#[[:noormags:1187180| الهی‌منش، رضا؛ ابراهیمی، نعیمه، «رابطه سیر و سلوک عرفانی با مفهوم اسقاط تدبیر در اندیشه‌های ابن عطاءالله اسکندرانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، پژوهشنامه ادیان بهار و تابستان 1394- شماره 17، رتبه علمی - پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (‎23 صفحه - از 1 تا 23 )]]
#[[:noormags:1187180| الهی‌منش، رضا؛ ابراهیمی، نعیمه، «رابطه سیر و سلوک عرفانی با مفهوم اسقاط تدبیر در اندیشه‌های ابن عطاءالله اسکندرانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، پژوهشنامه ادیان بهار و تابستان 1394- شماره 17، رتبه علمی - پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (‎23 صفحه - از 1 تا 23 )]]


خط ۵۶: خط ۵۶:
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]]
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]]
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
[[رده:مقالات کامل تیرماه باقی زاده]]
[[رده:مقالات کامل تیرماه باقی زاده]]
۱٬۴۸۲

ویرایش