۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''نواهد الأبكار و شوارد الأفكار،''' عنوان اثری است 3 جلدی از جلالالدین عبدالرحمن بن ابوبکر سیوطی به زبان عربی با موضوع تفسیر قرآن کریم (تفاسیر اهل سنت). این کتاب، حاشیه سیوطی بر تفسیر بیضاوی است. | '''نواهد الأبكار و شوارد الأفكار،''' عنوان اثری است 3 جلدی از [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلالالدین عبدالرحمن بن ابوبکر سیوطی]] به زبان عربی با موضوع تفسیر قرآن کریم (تفاسیر اهل سنت). این کتاب، حاشیه [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] بر تفسیر بیضاوی است. | ||
ناصرالدین ابوالخیر عبدالله بن عمر شافعی | [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|ناصرالدین ابوالخیر عبدالله بن عمر شافعی بیضاوی]]، تفسیر «[[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|انوار التنزیل و اسرار التأویل]]» خود را بر مبنای [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|کشاف]] [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]] نوشت و از این کتاب، آرا و تأویلاتی که بر اساس مذهب معتزله بود را حذف کرد. تفسیر بیضاوی مورد قبول و اقبال علما واقع شد و آن را تدریس کردند و بر آن حواشی و تعلیقاتی زدند. از جمله این حواشی، حاشیه [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] بر این اثر است که آن را «نواهد الابکار و شوارد الافکار» نامید. | ||
سیوطی در این کتاب، بسیار از کتب نحویان استفاده کرده و بر این کتاب، مقدمه مهم و موجزی نگاشته که در آن به بحث از تطور علم تفسیر تا زمان ظهور «کشاف» پرداخته و از حرکت علمی که بر این تفسیر بنا شده تا به اینکه به تفسیر بیضاوی برسد، سخن گفته است. وی در مقدمه خویش خاطرنشان کرده است که دو استاد او کافیجی و شمنی، تفسیر بیضاوی را تدریس میکردهاند و پس از وفات آنان، او خود تمام همّ خویش را صرف تدریس آن نموده و این امر ده سال طول کشیده است و در این مدت حواشی فراوانی بر آن زده است.<ref>ر.ک: نبهان عبدالإله، ص678-679</ref> | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این کتاب، بسیار از کتب نحویان استفاده کرده و بر این کتاب، مقدمه مهم و موجزی نگاشته که در آن به بحث از تطور علم تفسیر تا زمان ظهور «کشاف» پرداخته و از حرکت علمی که بر این تفسیر بنا شده تا به اینکه به تفسیر بیضاوی برسد، سخن گفته است. وی در مقدمه خویش خاطرنشان کرده است که دو استاد او [[کافیجی، محمد بن سلیمان|کافیجی]] و شمنی، تفسیر بیضاوی را تدریس میکردهاند و پس از وفات آنان، او خود تمام همّ خویش را صرف تدریس آن نموده و این امر ده سال طول کشیده است و در این مدت حواشی فراوانی بر آن زده است.<ref>ر.ک: نبهان عبدالإله، ص678-679</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |
ویرایش