|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[امام رضا علیهالسلام]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[مهدوی دامغانی، احمد|احمد مهدوی دامغانی]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR00153.jpg|بندانگشتی|مرقد مطهر امام رضا علیهالسلام|175px]] | | [[پرونده:NUR08876.jpg|بندانگشتی|مهدوی دامغانی، احمد|175px]] |
|
| |
|
| '''ابوالحسن على بن موسى علیهماالسلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنیعشر علیهمالسلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم علیهمالسلام است که به مدت 20 سال عهدهدار امامت بود. | | '''احمد مهدوى دامغانى''' (۱۳۰۴-1401ش)، نویسنده و پژوهشگر ایرانی، متخصص در ادبیات عرب، فقه و كلام اسلامى، استاد دانشگاه تهران و دانشگاه هاروارد آمریکا، برادر [[مهدوی دامغانی، محمود|محمود مهدوى دامغانى]] |
|
| |
|
| سال تولد آن حضرت را 148 و 153ق و ماه تولد ایشان را ذوالحجة و ذوالقعدة و ربیعالاول گفتهاند و مشهور آن است كه روز تولد آن حضرت «یازدهم ذوالقعدة» بوده است. | | در 13 شهريور سال 1304ش در بيت علم و فضيلت و تقوى، در شهر مقدس مشهد به دنيا آمد. پدرش [[آیتالله محمدکاظم مهدوی دامغانی]] از فقهای بزرگ و متقی خراسان و از مدرسان نامدار حوزه علمیه مشهد بود. |
| مادر آن حضرت ام ولد بود. (كنیزى بود كه از مولاى خود فرزند آورده بود.) دربارۀ نام و زادگاه مادر آن حضرت اختلاف است و به اغلب احتمالات، از مردم شمال آفریقا یا مغرب مراكش بوده است.
| |
|
| |
|
| مشهورترین لقب ایشان «رضا» بوده است كه بنابر روایتى در [[عيون أخبار الرضا عليهالسلام (تصحیح لاجوردی)|عیون اخبار الرضا]] (13/1)، علت ملقب بودن آن حضرت به «رضا» این بوده است كه «رضی به المخالفون من أعدائه كما رضی به الموافقون من أولیائه و لم یكن ذلك لأحد من آبائه علیهمالسلام فلذلك سمی من بینهم بالرضا...»، یعنى هم دشمنان مخالف و هم دوستان موافق به (ولایت عهد او) رضایت دادند و چنین چیزى براى هیچ یك از پدران او دست نداده بود، از این رو در میان ایشان تنها او به «رضا» نامیده شد.
| | او تحصيلات مقدماتى را در مشهد گذراند و از محضر پرفيض علماى برجسته آن سامان همچون آيتالله ميرزا مهدى غروى اصفهانى، آيتالله حاج شيخ محمدرضا خدائى دامغانى، شيخ محمدتقى نيشابورى، مجتبى قزوينى بهرهمند شد. |
|
| |
|
| پس از آن كه محمد امین در بغداد كشته شد و خلافت در خراسان بر مأمون مسلم گردید، مأمون تصمیم گرفت تا خلافت را پس از خود به كسى كه غیر از خاندان بنى عباس باشد بسپارد و پس از تحقیق و بررسى در احوال علویان كسى را شایستهتر و برازندهتر از على بن موسى بن جعفر علیهمالسلام ندید و از این رو كس فرستاد و او را از مدینه به خراسان فرا خواند.
| | وى همزمان با پايان دوره سطح علوم حوزوى، به دانشگاه تهران راه يافت. |
|
| |
|
| در روایات شیعه آمده است كه مأمون به حضرت رضا نوشت تا از راه بصره و اهواز و فارس به خراسان برود نه از راه كوفه و قم و دلیل این امر را كثرت شیعیان در كوفه و قم ذكر كردهاند، زیرا مأمون مىترسید كه شیعیان كوفه و قم به دور آن حضرت جمع شوند. | | در سال 1327ش از دانشكده معقول و منقول (الهيات) دانشگاه تهران فارغالتحصيل شد و در سال 1333ش با كسب رتبه اول از رشته كارشناسى ادبيات فارسى از دانشكده ادبيات دانشگاه تهران، درجه ليسانس گرفت. |
|
| |
|
| این مؤید آن است كه عامل فرا خواندن حضرت رضا به خراسان عاملى سیاسى بوده است و مأمون مىترسیده است كه كثرت شیعیان در كوفه یا قم سبب شود كه آن حضرت را به خلافت بردارند و رشتۀ كار بكلى از دست مأمون خارج گردد.....<div class="mw-ui-button">[[امام رضا علیهالسلام|'''ادامه''']]</div>
| | در سال 1342ش از دانشگاه تهران درجه دكترى در زبان و ادبيات فارسى گرفت و موضوع رساله دكترى او تصحيح كتاب «كشف الحقايق عزيزالدين نسفى» به راهنمايى محمدتقى مدرس رضوى بود. |
| | |
| | پس از گذراندن دوره دكترى زبان و ادبيات فارسى، به تدريس در دانشكدههاى ادبيات و الهيات دانشگاه تهران پرداخت. از سال 1353 تا 1354ش در دانشگاه مادريد به تدريس عرفان اسلامى اشتغال داشت. وى چندين سال سردفتر اسناد رسمى در تهران و از سال 1354ش رئيس كانون سردفتران اسناد رسمى بود. |
| | |
| | سرانجام در روز جمعه 27 خرداد 1401ش برابر با 17 ذیالقعده 1443ق در سن 96سالگی در فیلادلفیا آمریکا درگذشت......<div class="mw-ui-button">[[مهدوی دامغانی، احمد|'''ادامه''']]</div> |