۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که منبع و مصدر اصلی نویسنده در تدوین و تألیف مطالب، روایت وی از مشایخ خود میباشد؛ به گونهای که خود نیز در مقدمه، به این نکته اشاره نموده و گفته است که در این کتاب، به جمعآوری قرائات مشهور در مدینه، بغداد، نهران، تکریت و کوفه پرداخته است<ref>همان، ص83</ref>. | یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که منبع و مصدر اصلی نویسنده در تدوین و تألیف مطالب، روایت وی از مشایخ خود میباشد؛ به گونهای که خود نیز در مقدمه، به این نکته اشاره نموده و گفته است که در این کتاب، به جمعآوری قرائات مشهور در مدینه، بغداد، نهران، تکریت و کوفه پرداخته است<ref>همان، ص83</ref>. | ||
از جمله ویژگیهای کتاب آن است که اعتماد نویسنده بر مشافهه در نقل از شیوخ خویش، باعث نشده است تا کتاب او، از ذکر نام کتب و تألیفاتی که در نگارش کتاب از آنها استفاده کرده، خالی باشد. از جمله این منابع، میتوان به کتاب | از جمله ویژگیهای کتاب آن است که اعتماد نویسنده بر مشافهه در نقل از شیوخ خویش، باعث نشده است تا کتاب او، از ذکر نام کتب و تألیفاتی که در نگارش کتاب از آنها استفاده کرده، خالی باشد. از جمله این منابع، میتوان به کتاب «البیان» ابوطاهر بن ابی هشام و برخی از نوشتههای [[ابن فحام، عبدالرحمن|ابن فحام]]، اشاره نمود<ref>همان، ص83</ref>. | ||
از دیگر ویژگیهای کتاب، آن است که مؤلف در توجیه برخی از ابواب اصول، به اقوال بزرگانی همچون [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]]، مانند قول وی در بیان جواز جمع بین همزتین، احتجاج نموده است<ref>همان، ص84</ref>. | از دیگر ویژگیهای کتاب، آن است که مؤلف در توجیه برخی از ابواب اصول، به اقوال بزرگانی همچون [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]]، مانند قول وی در بیان جواز جمع بین همزتین، احتجاج نموده است<ref>همان، ص84</ref>. |
ویرایش