پرش به محتوا

شرح الأربعین (قاضی سعید قمی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'غـ' به 'غ'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'غـ' به 'غ')
خط ۳۰: خط ۳۰:
'''شرح الاربعین'''  یا «الاربعون حدیثاً» نوشته [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید قمی]] (درگذشته 1107ق)، به شیوه چهل حدیث‌ نگاری در تفسیر و تأویل احادیث اهل بیت(ع) به رشته تحریر درآمده است. شرح هر حدیث را می‌توان رساله مستقلی دانست. این اثر با تصحیح و توضیحات [[حبیبی، نجفقلی|نجفقلی حبیبی]] منتشر شده است.  
'''شرح الاربعین'''  یا «الاربعون حدیثاً» نوشته [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید قمی]] (درگذشته 1107ق)، به شیوه چهل حدیث‌ نگاری در تفسیر و تأویل احادیث اهل بیت(ع) به رشته تحریر درآمده است. شرح هر حدیث را می‌توان رساله مستقلی دانست. این اثر با تصحیح و توضیحات [[حبیبی، نجفقلی|نجفقلی حبیبی]] منتشر شده است.  


شرح الاربعین، مشتمل‌ است‌ بر یک مقدمه و شرح بیست‌وسه حدیث، که البته تعداد احادیث چنانکه در فهرست متن مصحّح نیز‌ آمده‌ بیست‌‌وهفت حدیث ضبط شده است، اما در ترتیب احادیث شماره‌های نوزده تا بیست‌ودو‌ از‌ شرح افتاده است. به هـر‌ تقدیر‌ آنچه در دست است شرح بیست‌وسه حدیث است که [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید قمی]] در‌ شرح‌ هر‌ یک به تناسب مقام به بحث‌های ادبی، عرفانی و فلسفی درباره آن پرداخته و در انجام آن نظر‌ به‌ احادیث دیـگر غـیر آنـچه در این اثر ضبط شده و اقـوال عـارفان و حـکیمان داشته‌ است‌. وی‌ مباحث خود را چنان‌که شایسته دانسته است، تحت عناوین فرعی متنوعی از قبیل «اشارة»، «هدایة»، «ارشاد‌»، «اشراق‌»، «تنویر» و «تتمیم اشراقی» به ترتیب درآورده است. این‌ شیوه‌ را‌ شاید بـتوان نـاشی از ذوق عرفانی و گرایشات اشراقی وی دانست.<ref>ر.ک: فنا، فاطمه، ص21</ref>‏  ظاهراً او در نگارش این اثر کتاب دیگرش شرح توحید را مد نظر داشته و به آن ارجاع داده و بالعکس.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص34</ref>‏   
شرح الاربعین، مشتمل‌ است‌ بر یک مقدمه و شرح بیست‌وسه حدیث، که البته تعداد احادیث چنانکه در فهرست متن مصحّح نیز‌ آمده‌ بیست‌‌وهفت حدیث ضبط شده است، اما در ترتیب احادیث شماره‌های نوزده تا بیست‌ودو‌ از‌ شرح افتاده است. به هـر‌ تقدیر‌ آنچه در دست است شرح بیست‌وسه حدیث است که [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید قمی]] در‌ شرح‌ هر‌ یک به تناسب مقام به بحث‌های ادبی، عرفانی و فلسفی درباره آن پرداخته و در انجام آن نظر‌ به‌ احادیث دیـگر غیر آنـچه در این اثر ضبط شده و اقـوال عـارفان و حـکیمان داشته‌ است‌. وی‌ مباحث خود را چنان‌که شایسته دانسته است، تحت عناوین فرعی متنوعی از قبیل «اشارة»، «هدایة»، «ارشاد‌»، «اشراق‌»، «تنویر» و «تتمیم اشراقی» به ترتیب درآورده است. این‌ شیوه‌ را‌ شاید بـتوان نـاشی از ذوق عرفانی و گرایشات اشراقی وی دانست.<ref>ر.ک: فنا، فاطمه، ص21</ref>‏  ظاهراً او در نگارش این اثر کتاب دیگرش شرح توحید را مد نظر داشته و به آن ارجاع داده و بالعکس.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص34</ref>‏   




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش