۶۱٬۱۸۹
ویرایش
إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[ابن خالویه، حسین بن احمد]] (نویسنده) | [[ابن خالویه، حسین بن احمد]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = عربي | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر =1366ش | | سال نشر =1366ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37486AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37486AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = چاپ | | چاپ = چاپ دوم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''إعراب ثلاثين سورة من القرآن الكريم،''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار، | '''إعراب ثلاثين سورة من القرآن الكريم،''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار، | ||
این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله، سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست‌ونه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد؛ | این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله، سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست‌ونه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد؛ لذا آن را «الطارقية» نيز مى‌خوانند. | ||
مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102</ref>. | مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102</ref>. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، ولی این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد؛ زیرا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم، نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-36</ref>. | گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، ولی این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد؛ زیرا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم، نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-36</ref>. | ||
از طرف دیگر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذریعه]] این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند و در آنجا | از طرف دیگر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذریعه]] این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند و در آنجا متذکر شده است که برخلاف نظر برخی همانند [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در [[بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة|البغیه]]، این کتاب از تصانیف شیخ حسین بن احمد بن خالویه شیعی نیست و دلیل بر این ادعا قول به وجوب آمین در آخر حمد است؛ چیزی که هیچ‌کدام از شیعیان آن را بیان نکرده‌اند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3264/%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A5%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%81-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9?volumeNumber=15&pageNumber=133&viewType=html ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج15، ص133]</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||