۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[ابن‌خالويه، حسين بن احمد]] (نویسنده) | [[ابن‌خالويه، حسين بن احمد]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربي | | زبان = عربي | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر =1366ش | | سال نشر =1366ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37486AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37486AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = چاپ دوم | | چاپ = چاپ دوم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''إعراب | '''إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار، | ||
این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و | این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد، لذا آن را الطارقية نيز مى‌خوانند. | ||
مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد.<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102</ref> | |||
گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، که این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد، زیرا اولا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، صص34-36</ref> | |||
از طرف دیگر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذریعه]] این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند، و در آنجا متذکر شده است که بر خلاف نظر برخی همانند [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در [[بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة|البغیه]]، این کتاب از تصانیف شیخ حسین بن احمد بن خالویه شیعی نیست، و دلیل بر این ادعا را قول به وجوب آمین در آخر نماز است، چیزی که هیچ کدام از شیعیان به آن را بیان نکرده‌اند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3264/%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A5%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%81-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9?volumeNumber=15&pageNumber=133&viewType=html ر.ک: آقابزرگ تهرانی،محمدمحسن، ج15، ص133]</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||