دیوان همایون کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین اصلی که در شعر همایون جلب توجه می‌کند این است که کلام منظوم او جلوه‌ای از ایمان و یقین و پایبندی به اعتقادات مذهبی است.  

همچنین با سرودن مناجات معروفی برای چهارده معصوم(ع) ابراز ارادت نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص56-53</ref>‏.  

تصویرپردازی‌های بدیع و روح‌نواز او در توصیف حضرت زهرا(س) قابل توجه است:  

'''هر چند ستاره سحر بود'''  

'''دلداده عالمی دگر بود'''<ref>ر.ک: مقدمه احمد اسداللهی، ص12</ref>‏  

دیوان همایون همچنین مشحون از اشعار پندآموز و عبرت‌انگیزی است که راه صحیح زندگی را به آدمی می‌نماید؛ یا اینکه در راستای تنویر افکار عمومی، جامعه را به انس بیشتر با کتاب و بالا بردن سطح فرهنگ و آگاهی‌های عمومی دعوت می‌کند.  

ید طولای همایون در غزل و به‌کارگیری تشبیهات و استعارات نغز و دل‌نشین، او را سرآمد عصر خویش ساخت<ref>ر.ک: مقدمه سید محمدعلی گلاب‌زاده، ص6</ref>‏.  

[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]