دیوان حافظ بر اساس نسخه نویافته بسیار کهن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان حافظ بر اساس نسخه نویافته بسیار کهن،''' مشتمل بر  اشعار شمس‌الدین محمد شیرازی (درگذشته 792ق) متخلص به «حافظ» و ملقب به «لسان‌الغیب» است. این نسخه میان 9 تا 11 سال پس از وفات حافظ فراهم آمده است.  بر این اثر علاوه بر مقدمه تصحیح‌کنندگان، کاظم برگ‌نیسی و محمد گلندام مقدمه نوشته‌اند.  

این نسخه نسخه‌ای است نسبتاً کامل، شامل 407 غزل و 4 قصیده و 23 رباعی و یک  ترجیع‌بند که فقط بند اول آن در نسخه مصحح خانلری آمده است. با توجه به آنکه بیشتر نسخه‌های کهن مشتمل بر بخشی از اشعار خواجه است و نیز با عنایت به این نکته که خانلری با استناد به یادداشت یک کاتب دیوان، آورده که تا نخستین سال‌های سده 10ق هنوز مجموعه کاملی از اشعار خواجه در دست نبوده، اهمیت نسخه حاضر بیش از پیش آشکار می‌گردد. دوم آنکه از ترتیب غزل‌ها پیداست که تنظیم اشعار برحسب قافیه در عصر حافظ یا قریب به عهد او ناشناخته نبوده است.<ref>ر.ک: مقدمه تصحیح‌کنندگان، ص4-3 </ref>‏  حروف‌چینی این طبع با دقتی کم‌نظیر، حرکت‌گذاری کلمات غزل‌ها و زیرنویس‌های هر غزل نیز برای خوانش آسان‌تر غزل‌ها انجام شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص 5</ref>‏

پانویس

<references />