۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان همام‌الدین تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ دیوان همام الدین تبریزی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به دیوان همام‌الدین تبریزی منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان همام‌الدین تبریزی،''' مجموعه اشعار [[همام الدین تبریزی|همام‌الدین بن علاء تبریزی]] (متوفی 714ق) است. این اثر با مقدمه و تصحیح [[مؤید ثابتی]] منتشر شده است. | |||
'''دیوان همام‌الدین تبریزی،''' مجموعه اشعار [[همام الدین تبریزی|همام‌الدین بن علاء تبریزی]] (متوفی 714ق) | |||
اشعار عربی همام‌الدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجم‌الدین عبدالغار و قاضی‌القضات محی‌الدین و قطب‌الدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر می‌باشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامه‌های عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت است. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref> البته مصحح، اشعار سست و کم‌ارزش فارسی همام‌الدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکرشده در این کتاب هشتصد بیت است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | اشعار عربی همام‌الدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجم‌الدین عبدالغار و قاضی‌القضات محی‌الدین و قطب‌الدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر می‌باشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامه‌های عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت است. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref> البته مصحح، اشعار سست و کم‌ارزش فارسی همام‌الدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکرشده در این کتاب هشتصد بیت است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | ||
غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعین‌حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است: | غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و درعین‌حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است: | ||
'''همام را سخن دلفریب و شیرین است''' | '''همام را سخن دلفریب و شیرین است''' | ||