۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان شوکت بخاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان شوکت بخاری''' مجموعه اشعار [[شوکت بخاری|خواجه محمد بن اسحاق بخاری]] (1111ق) مشهور به شوکت، شاعر سبک هندی اوایل قرن دوازدهم است. این اثر با پیشگفتار و تصحیح [[شمیسا، سیروس|سیروس شمیسا]] منتشر شده است. | '''دیوان شوکت بخاری''' مجموعه اشعار [[شوکت بخاری|خواجه محمد بن اسحاق بخاری]] (1111ق) مشهور به شوکت، شاعر سبک هندی اوایل قرن دوازدهم است. این اثر با پیشگفتار و تصحیح [[شمیسا، سیروس|سیروس شمیسا]] منتشر شده است. | ||
کتاب از پیشگفتاری قریب به سی صفحه برخوردار است و پس از آن غزلیات (به ترتیب حروف الفبا)، رباعیات و قصاید ذکر شده است. بیشتر اشعار شوکت غزل است. حدود بیست رباعی و ده قصیده هم دارد و در یکی از نسخ هم قطعه‌ای از او آمده است. ظاهراً شوکت خود از دیوانش انتخاب کرده و از بسیاری از غزلیات خود فقط یک یا دو بیت را آورده است. شاعری شوکت مبتنی بر همین ابیات منفرد و در نهایت غزلیات اوست و قصاید مدحی و مذهبی او تعریفی ندارد.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 21</ref>. | کتاب از پیشگفتاری قریب به سی صفحه برخوردار است و پس از آن غزلیات (به ترتیب حروف الفبا)، رباعیات و قصاید ذکر شده است. بیشتر اشعار [[شوکت بخاری، محمد اسحاق|شوکت]] غزل است. حدود بیست رباعی و ده قصیده هم دارد و در یکی از نسخ هم قطعه‌ای از او آمده است. ظاهراً شوکت خود از دیوانش انتخاب کرده و از بسیاری از غزلیات خود فقط یک یا دو بیت را آورده است. شاعری [[شوکت بخاری، محمد اسحاق|شوکت]] مبتنی بر همین ابیات منفرد و در نهایت غزلیات اوست و قصاید مدحی و مذهبی او تعریفی ندارد.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 21</ref>. | ||
بزرگ‌ترین عیب شعر شوکت تکرار قافیه است که به حد افراط رسیده است. تکرار قافیه از فخامت شعر می‌کاهد و در تاریخ شعر فارسی تجربه‌ای ناموفق استزیبایی شعر او بیشتر در موسیقی آن است، اوزان مطبوع، تتابع گوشنواز اضافات، ردیف‌های زیبا، قافیه و ردیف را گاهی به‌صورت جمع می‌آورد که به موسیقی کلام می‌افزاید. شعر او را می‌توان به‌صورت آواز زمزمه کرد و مفتون موسیقی آن شد.<ref>ر.ک: همان، ص 23</ref>. | بزرگ‌ترین عیب شعر شوکت تکرار قافیه است که به حد افراط رسیده است. تکرار قافیه از فخامت شعر می‌کاهد و در تاریخ شعر فارسی تجربه‌ای ناموفق استزیبایی شعر او بیشتر در موسیقی آن است، اوزان مطبوع، تتابع گوشنواز اضافات، ردیف‌های زیبا، قافیه و ردیف را گاهی به‌صورت جمع می‌آورد که به موسیقی کلام می‌افزاید. شعر او را می‌توان به‌صورت آواز زمزمه کرد و مفتون موسیقی آن شد.<ref>ر.ک: همان، ص 23</ref>. | ||