۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان شمس مغربی''' مجموعه اشعار [[شمس مغربی، محمدشیرین بن عزالدین|شمسالدین محمد شمس مغربی]] (متوفی 809ق) ملقب به محمد شیرین یا ملامحمد شیرین، از شاعران صوفی مشرب قرن هشتم هجری و از پیروان مکتب [[محیالدین بن عربی]] است. این اثر با تحقیق و مقدمه [[سید ابوطالب میرعابدینی]] منتشر شده است. | |||
'''دیوان شمس مغربی''' مجموعه اشعار [[شمس مغربی، محمدشیرین بن عزالدین|شمسالدین محمد شمس مغربی]] (متوفی 809ق) ملقب به محمد شیرین یا ملامحمد شیرین، از شاعران صوفی مشرب قرن هشتم هجری و از پیروان مکتب [[محیالدین بن عربی]] است. این اثر با تحقیق و مقدمه سید ابوطالب میرعابدینی منتشر شده است. | |||
کلیات دیوان مغربی مشتمل بر اشعار عربی 223 بیت، غزلیات فارسی 199، مثنوی 22، قطعه 2، ترجیعات 3، رباعیات 35 بیت و فهلویات یک غزل و 14 دوبیتی است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>. | کلیات دیوان مغربی مشتمل بر اشعار عربی 223 بیت، غزلیات فارسی 199، مثنوی 22، قطعه 2، ترجیعات 3، رباعیات 35 بیت و فهلویات یک غزل و 14 دوبیتی است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>. | ||
مغربی در مقدمه دیوان با ذکر اشعاری از [[ترجمان الاشواق (ترجمه و شرح)|ترجمان الاشواق]] | مغربی در مقدمه دیوان با ذکر اشعاری از [[ترجمان الاشواق (ترجمه و شرح)|ترجمان الاشواق]] [[ابن عربی، محمد بن علی|محییالدین]] عشق و ارادت خویش را به وی بیان کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص21-2؛ مقدمه منثور دیوان شمس مغربی، ص45</ref>. او یکی از مشهورترین شاعران و شاید شبیهترین همه آنها به [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] میباشد که مذهب و مشربش در وحدت وجود و شهود، خلاصه میشود. و حتی برخی بر این عقیده هستند که شهرت اصلی او به سبب تبلیغ و تفسیر اندیشههای ابن عربی میباشد.<ref>ر.ک: اکبرزاده، فریبا، ص28</ref>. | ||
در تجدید نظر چاپ دوم دیوان سخنی کوتاه در باب وحدت وجود افزوده شده است تا چگونگی ارتباط و اتصال این اندیشه با تصوف قرن نهم بهویژه با تفکر شمس مغربی آشکارتر گردد. چه زیبا سروده است در باب اینکه این صورت ممکنات در علم خدا ثابت است: | در تجدید نظر چاپ دوم دیوان سخنی کوتاه در باب وحدت وجود افزوده شده است تا چگونگی ارتباط و اتصال این اندیشه با تصوف قرن نهم بهویژه با تفکر [[شمس مغربی، محمد شیرین بن عزالدین|شمس مغربی]] آشکارتر گردد. چه زیبا سروده است در باب اینکه این صورت ممکنات در علم خدا ثابت است: | ||
'''بیرون دوید یار ز خلوتگه شهود*** خود را به شکل جمله جهان خود به خود نمود''' | '''بیرون دوید یار ز خلوتگه شهود*** خود را به شکل جمله جهان خود به خود نمود''' |
ویرایش