۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
فردوسی تخلص شعری این شاعر بزرگ است که خود نیز در شاهنامه خود را به همان تخلص میخواند. کنیه او به اجماع روایات ابوالقاسم بوده و شبههای در آن نیست. | فردوسی تخلص شعری این شاعر بزرگ است که خود نیز در شاهنامه خود را به همان تخلص میخواند. کنیه او به اجماع روایات ابوالقاسم بوده و شبههای در آن نیست<ref>ر.ک: هزاره فردوسی، ص114</ref>. | ||
نام کوچک او در قدیمترین منابع: در عجایب المخلوقات (در اواسط قرن ششم) و در تاریخ گزیده حمدالله مستوفی و در سومین مقدمهی کهن شاهنامه حسن ذکر شده است<ref>ر.ک: ریاحی، محمدامین، ص64</ref>. گرچه در برخی از منابع نیز احمد و منصور نامیده شده است<ref>ر.ک: هزاره فردوسی، ص114</ref>. | نام کوچک او در قدیمترین منابع: در عجایب المخلوقات (در اواسط قرن ششم) و در تاریخ گزیده حمدالله مستوفی و در سومین مقدمهی کهن شاهنامه حسن ذکر شده است<ref>ر.ک: ریاحی، محمدامین، ص64</ref>. گرچه در برخی از منابع نیز احمد و منصور نامیده شده است<ref>ر.ک: هزاره فردوسی، ص114</ref>. | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
فردوسی در اوائل امر به قول مآخذ قدیمه از دهقانان و یا اقلا از اعیان قریهی خود بوده و عایدات کافی داشته و به قول نظامی عروضی «در آن دیه شوکتی تمام داشت چنانکه بدخل آن ضیاع از امثال خود بینیاز بود» و خود فردوسی نیز به رفاه حال خود در جوانی اشاره میکند و هم به فقر و تنگدستی که بعدها دچار آن شده بود. | فردوسی در اوائل امر به قول مآخذ قدیمه از دهقانان و یا اقلا از اعیان قریهی خود بوده و عایدات کافی داشته و به قول نظامی عروضی «در آن دیه شوکتی تمام داشت چنانکه بدخل آن ضیاع از امثال خود بینیاز بود» و خود فردوسی نیز به رفاه حال خود در جوانی اشاره میکند و هم به فقر و تنگدستی که بعدها دچار آن شده بود. | ||
<references /> |
ویرایش