شاهنامه فردوسی (نشر قطره): تفاوت میان نسخه‌ها

فردوسی از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از فردوسی، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند  و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی [[بنداری، قوام الدین|قوام‌الدین بنداری]] عنوان آن «شاهنامه» است، دیگر تردیدی نمی‌ماند که عنوان کتاب در اصل هم «شاهنامه» بوده است که ترجمه فارسی «خداینامگ» در پهلوی است.<ref>ر.ک: همان، ص513-512</ref>‏ 

در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه [[بغدادی، عبدالقادر بن عمر|عبدالقادر بغدادی]]، فرهنگ شاهنامه اثر [[وولف، ف|ف. وولف]]، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته [[نولدکه، تئودور|تئودور نولدکه]] می‌توان اشاره کرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص9؛ خالقی مطلق، جلال، ص518</ref>‏   

ترجمه کامل شاهنامه به انگلیسی که از شهرت بسزایی برخوردار است، ترجمه برادران [[وارنر]] است (لندن، 1925-1905). به زبان فرانسه نیز هنوز بهترین و مشهورترین ترجمه، همان کار [[مول، ژول|ژول مول]] است که همسر او پس از مرگ مترجم منتشر کرد (پاریس، 1877-1876).<ref>ر.ک: همان، ص518-517</ref>‏   

در کتاب حاضر، متن کامل شاهنامه ارائه شده است. در ابتدای آن نیز شرح حال و معرفی شاهنامه به نقل از دایرةالمعارف فارسی دکتر [[مصاحب، غلامحسین|مصاحب]] آمده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص9-3</ref>‏