خورشید در بند: دیوان عمادالدین نسیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خورشید دربند''' دیوان اشعار [[نسیمی، سید عمادالدین|عمادالدین نسیمی]] است که به کوشش [[محمدرضا مرعشی]]، منتشر شده است.

آنچه باعث اهمیت کتاب می‌شود، توجه به این نکته است که آثار نسیمی یکی از بهترین نمونه‌های شعر غنایی آن دوره محسوب می‌گردد. آنچه ویژه تمام آثار وی می‌باشد، همانا روح پرشور و هیجان‌انگیزیست که از عشق مفرط به آزادی بشر و تقدیس عمیق شخصیت انساننی سرچشمه می‌گیرد<ref>مقدمه، ص25</ref>.

تذکره‌نویسان شعر نسیمی را از نظر محتوای آن که مبتنی بر بینش مکتب حروفیه است، مورد بررسی و قرار داده‌اند. در حقیقت شکل و فرم در شعر فارسی نسیمی، تحت‌الشعاع مضمون قرار دارد. بدیهی است که این خصیصه، مطلق نیست و شعر نسیمی زیبایی‌های بدیعی خود را دارد<ref>همان، ص24</ref>.

نسیمی علاوه بر زبان فارسی، به ترکی و عربی نیز شعر ساخته است. برخی اشعار ترکی او بیشتر مورد تحسین قرار گرفته است، تا جایی‌که او را «نخستین شاعر بزرگ در زبان ترکی غربی (آذری) می‌دانند» و معتقدند که دوره کلاسیک ادبیات آذری با نام نسیمی آغاز می‌شود. او نخستین شاعری است که دیوانی پرحجم به این زبان، ترتیب داده است. در زبان ترکی نیز خصه مهمی از اشعار را به تبلیغ آرمان‌های حروفی حصر کرده است<ref>همان</ref>.

شعر بومی نسیمی را بیشتر از جهت بدعت‌گذاری او در توجه به انسان در لیریسم آذری و ملل همجوار ستوده‌اند، چرا که «انسان» در مرکز دایره خلاقیت هنری او قرار دارد و از این‌روست که در شعرش شور و حال زندگی موج می‌زند<ref>همان</ref>.

از نکات جالب توجه در شعر نسیمی، تأثیر و تضمینش از اشعار [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] است؛ به‌طوری که معلوم است جوانی نسیمی، مقارن با اوج و تکامل حافظ در عرصه شعر و هنر بوده است. اگرچه هنوز درباره علاقه و همبستگی این دو شاعر بزرگ به همدیگر سندی و مکتوبی در دست نیست، ولی نسیمی در بعضی از اشعارش، به شعر حافظ اشاره می‌کند. حتی او غزلی به عنوان جواب، در مقابل غزل معروف حافظ به نام «غم مخور» سروده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>.