دیوان فروغی بسطامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| مکان نشر =ايران - تهران  

| سال نشر = 1342ش.  

تردیدی نیست که بیشتر اشعار فروغی آهنگ عاشقانه غزلیات سعدی را دارد و در آن میان چند غزل هست که روش خاص حافظ در آنها آشکارترست و می‌توان آنها را با غزلیات عارفانه شاعران عارف‌مشرب ایران برابر دانست و این قهراً نماینده جذبه و تحولی است که در وی روی داده است. بهترین نماینده این اشعار عارفانه وی یکی غزل بلندی است با این مطلع:  

'''مردان خدا پرده پندار دریدند'''  

'''یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند'''<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هفده</ref>‏  

از مطالعه غزلیات فروغی نکته‌ای که [[هدایت، رضاقلی|رضاقلی خان هدایت]] در «[[مجمع الفصحا|مجمع الفصحاء»]] گفته است که وی درویش‌مشرب و از مریدان میرزا امین شیرازی از مشایخ طریقه چشتی بوده است، ثابت می‌شود<ref>ر.ک: همان</ref>‏  

برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. <ref>ر.ک: همان، صفحه هیجده</ref>‏  

اساس کار فروغی بسطامی گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.<ref>ر.ک: کیاهی، معصومه، ص56</ref>‏  

[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]